Άλλη μια καταπληκτική δουλειά της Ε. Στάμου

	ρημα προτασης εξαρτησης σε αρκτικο χρονο	ρημα προτασης εξαρτησης σε ιστορικο χρονο
συγχρονο	υποτακτική ενεστώτα	υποτακτική παρατατικού
προτεροχρονο	υποτακτική παρακειμένου	υποτακτική υπερσυντελίκου
υστεροχρονο	υποτακτική μέλλοντα	Υποτακτική συντελ. Μέλλοντα

ὡς	συνδεσμοσ	1.        ειδικός σύνδεσμος - εισάγει ειδική πρόταση
		2.       αιτιολογικός σύνδεσμος - εισάγει αιτιολογική πρόταση
		3.       χρονικός σύνδεσμος - εισάγει χρονική πρόταση
		4.       συμπερασματικός σύνδεσμος - εισάγει συμπερασματικές προτάσεις
		5.        τελικός σύνδεσμος - εισάγει τελικές προτάσεις
ὡς	επιρρημα	6.        αναφορικό επίρρημα - εισάγει αναφορική πρόταση
		7.         αναφορικό επίρρημα - εισάγει πλάγια ερωτηματική πρόταςη
		8.        + αιτιολογική μετοχή υποκειμενικής αιτιολογίας
		9.        + τελική μετοχή
		10.      + υποθετική μετοχή (σπανιότατα) - δηλώνει παρομοίωση
		11.       + κατηγορηματική μετοχή
		12.      (αντί του δεικτικού ούτως) - τροπικό επίρρημα
ὡς	προθεση	13.      καταχρηστική πρόθεση + αιτιατική προσώπου - δηλώνει κατεύθυνση
		14.      + αριθμητικό (περίπου)
		15.      + εμπρ. προσδ. του σκοπού (βραχυλογική παραβολική έκφραση)
ὡς	μοριο	16.      + υπερθετικό βαθμός συγκριτικού επιθέτου ή επιρρήματος - επιτατικό μόριο
		17.      + απόλυτο απαρέμφατο
		18.      + ειδικό απαρέμφατο αντί ειδικής πρότασης
		19.      + κατηγορούμενο (παραβολικό)
ὡς		20.     επιφώνημα

Πηγή: http://sygxronokarditsa.blogspot.com/

To 1956 ο Benjamin Bloom, ένας εκπαιδευτικός ψυχολόγος στο πανεπιστήμιο του Σικάγου, πρότεινε μια ταξινόμηση-κατάταξη (ταξονομία) σε ιεραρχική μορφή των εκπαιδευτικών στόχων (educational objectives).
Οι εκπαιδευτικοί στόχοι μπορούν να διακριθούν σε τρεις τομείς:

α) τον γνωστικό (cognitive), που αφορά τις διεργασίες της γνώσης
β) τον συναισθηματικό (affective), που αφορά τις στάσεις (attitudes) και
γ) τον ψυχοκινητικό (psychomotor), που αφορά τις δεξιότητες (skills).

Αναλυτικότερα, στον γνωστικό τομέα υπάρχουν τα παρακάτω επίπεδα:

• γνώση (knowledge): ανάκληση δεδομένων ή πληροφορίας

ρήματα: ορίζω, περιγράφω, απαριθμώ, αναγνωρίζω, κατονομάζω, κατηγοριοποιώ, ταιριάζω, ονομάζω, διαβάζω, καταγράφω, αναπαράγω, επιλέγω, δηλώνω, βλέπω, γράφω

• κατανόηση (comprehension): κατανόηση της σημασίας, ερμηνεία προβλημάτων και οδηγιών, δήλωση ενός προβλήματος διαφορετικές λέξεις

ρήματα: κατηγοριοποιώ, αναφέρω, αλλάζω, περιγράφω, συζητώ, εκτιμώ, εξηγώ, γενικεύω, δίνω παραδείγματα, διασαφηνίζω, βγάζω νόημα, παραφράζω, επαναδηλώνω, ανακεφαλαιώνω, συνοψίζω, κατανοώ

• εφαρμογή (application): χρήση μιας έννοιας ή γενίκευσης σε νέες καταστάσεις και πλαίσια, εφαρμογή της γνώσης από το σχολείο σε άλλους χώρους

ρήματα: ενεργώ, εφαρμόζω, διαχειρίζομαι, εκφράζω, ελέγχω, δηλώνω, καθορίζω, αναπτύσσω, ανακαλύπτω, συνεισφέρω, καθιερώνω, επεκτείνω, υλοποιώ, περικλείω, ενημερώνω, διδάσκω, συμμετέχω, προβλέπω, ετοιμάζω, διατηρώ, προβάλλω, παρέχω, συσχετίζω, αναφέρω, δείχνω, λύνω, διδάσκω, μεταφέρω, χρησιμοποιώ, εκμεταλλεύομαι

• ανάλυση (analysis): διάκριση σε συστατικά μέρη και κατανόηση της οργανωτικής δομής τους

ρήματα: αναλύω, αποσυνθέτω, κατηγοριοποιώ, συγκρίνω, αντιπαραβάλλω, συσχετίζω, κάνω διάγραμμα, διαφοροποιώ, διακρίνω, διαχωρίζω, εστιάζω, διασαφηνίζω, συμπεραίνω, περιορίζω, περιγράφω, καταδεικνύω, προβάλλω, αναγνωρίζω, χωρίζω, υποδιαιρώ

• σύνθεση (synthesis): κατασκευή νέας δομής από διαφορετικά στοιχεία, δημιουργία νέου νοήματος ή δομής

ρήματα: προσαρμόζω, προβλέπω, συνεργάζομαι, συνδυάζω, επικοινωνώ, συσσωρεύω, συνθέτω, δημιουργώ, σχεδιάζω, αναπτύσσω, μηχανεύομαι, εκφράζω, διευκολύνω, σχηματίζω, γενικεύω, υποθέτω, ενσωματώνω, εξατομικεύω, αρχικοποιώ, εντάσσω, παρεμβάλλω, εφευρίσκω, μοντελοποιώ, τροποποιώ, ενισχύω, σχεδιάζω, αναδιατάσσω, ανακατασκευάζω, δομώ, συνίσταμαι, καθιστώ έγκυρο

• αξιολόγηση (evaluation): διατύπωση αξιολογικών κρίσεων

ρήματα: επιβραβεύω, συγκρίνω και αντιπαραβάλλω, συμπεραίνω, κριτικάρω, κρίνω, αποφασίζω, υποστηρίζω, ερμηνεύω, δικαιολογώ, αναπλαισιώνω, υπερασπίζομαι
Πηγή: http://blogs.sch.gr/billbas/

Δουλεύοντας σαλονιού και κουζίνας, γωνία

Της ΚΑΤΙΑΣ ΑΝΤΩΝΙΑΔΗ

Ελευθεροτυπία, Σάββατο 2 Οκτωβρίου 2010 

(απόσπασμα)

Ξυπνάει, φτιάχνει καφέ, χαζεύει τις πρωινές ειδήσεις και ετοιμάζεται να πάει στη δουλειά. Με τις πιτζάμες. Το γραφείο του είναι στο δωμάτιο, στη συμβολή του σαλονιού με την κουζίνα. Ανοίγει τον υπολογιστή, καλημερίζει τους συναδέλφους του και ξεκινά τη μέρα του. Είναι ένας τηλεργαζόμενος...



Με τον όρο «τηλεργασία» εννοούμε κάθε μορφή απασχόλησης, μερική ή ολική, που επιτρέπει στον εργαζόμενο να παράγει το έργο που του ζητήθηκε αποκλειστικά από το σπίτι ή από κάποιο χώρο που επιλέγει ο ίδιος, χρησιμοποιώντας τις δυνατότητες που προσφέρουν η πληροφορική, οι τηλεπικοινωνίες και οι νέες τεχνολογίες.

Για άλλη μια φορά η Γιούλη προβάλλει μια καταπληκτική δουλειά.. Σ' ευχαριστούμε
Το μνημείο της Ακροπόλεως λοιπόν με μια άλλη ματιά. Από το Πανεπιστήμιο
SANTIAGO DE COMPOSTELA

ΠΡΟΠΑΓΑΝΔΑ _ΙΣΤΟΛΟΓΙΟ_ -

ΕΠΙΣΤΗΜΗ
Προσδιορίζουμε την έννοιαεπίσταμαι (= γνωρίζω καλά)
Ο όρος επιστήμη με την ευρεία έννοια αρχικά δήλωνε το οργανωμένο σώμα της εξακριβωμένης και τεκμηριωμένης γνώσης. Ο πρώτος αυτός ορισμός διατυπώνεται στο έργο Θεαίτητος του Πλάτωνα όπου ένας από τους συνομιλητές αναφέρει ότι «έστιν ουν επιστήμη δόξα αληθής μετά λόγου», δηλαδή η επιστήμη αποτελεί βεβαιωμένη με λογικά επιχειρήματα γνώση. Στη σύγχρονη εποχή, ο όρος είναι πιο περιορισμένος και δηλώνει το σύστημα απόκτησης γνώσης με βάση την επιστημονική μεθοδολογία που βασίζεται στην επιστημονική έρευνα, καθώς και στην οργάνωση και ταξινόμηση της αποκτώμενης με αυτόν τον τρόπο γνώσης. Διακρίνουμε συνεπώς διαφορετικούς επιστημονικούς τομείς που εντάσσονται συνήθως σε τέσσερις μεγάλες ομάδες, τις θετικές επιστήμες, τις εφαρμοσμένες επιστήμες, τις ανθρωπιστικές επιστήμες και τις κοινωνικές επιστήμες.
(πηγή:http://el.wikipedia.org/wiki)

Στην ενότητα συνεξετάζουμε την τεχνολογία, εφόσον αυτή συνιστά το σύνολο των πρακτικών εφαρμογών της επιστήμης. Η τεχνολογία είναι το πρακτικό αντίκρισμα των θεωρητικών πορισμάτων της επιστήμης) Στην πράξη αυτός ο διαχωρισμός σήμερα δεν είναι εφικτός αφού στο έργο των τεχνοκρατών συντίθενται επιστήμη και τεχνολογία
Α. ΘΕΤΙΚΕΣ ΣΥΝΕΠΕΙΕΣ ΤΗΣ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΟΤΕΧΝΙΚΗΣ ΠΡΟΟΔΟΥ1.Αύξηση παραγωγής, εντατική / αποτελεσματική εκμετάλλευση φυσικού πλούτου
2. Αντιμετώπιση φυσικών καταστροφών - άνοδος βιοτικού επίπεδου - απελευθέρωση του ανθρώπου από το φυσικό καταναγκασμό - εξασφάλιση βιοτικών ανέσεων και ευκολιών.
3. Aυτοματοποίηση / εκμηχάνιση εργασίας, απαλλαγή από τη σκληρή εργασία - βελτίωση των εργασιακών όρων - αύξηση του ελεύθερου χρόνου.
4. Πρόληψη θεραπεία ασθενειών - αύξηση μέσου όρου ζωής - περιορισμός της θνησιμότητας.
5. Εκμηδένιση των αποστάσεων - διευκόλυνση της επικοινωνίας - απελευθέρωση από προλήψεις, προκαταλήψεις δεισιδαιμονίες ικανοποίηση φιλομάθειας - ορθολογική προσέγγιση των πραγμάτων, αυτοπεποίθηση.
6.Γενίκευση της παιδείας --> εκδημοκρατισμός της γνώσης και της κουλτούρας.

Με μεγάλη μας χαρά φέτος αναλάβαμε μαζί με τους συναδέλφους, Ηλία Γωγούλη και Αθηνά Βαδαλούκα την διοργάνωση της σχολικής γιορτής για την επέτειο του Πολυτεχνείου.  Είναι πραγματικά μια μέρα που σημαίνει πολλά και για τους τρείς μας έτσι το μεράκι μας περίσσευε...!!!
Παρότι δεν υπάρχει καθηγητής μουσικής στο σχολείο για να στηρίξει την προσπάθειά μας αποφασίσαμε να τιμήσουμε την μνήμη των νεκρών μέσα από τραγούδια.. Είμασταν σίγουροι οτι η μουσική θα μπορούσε να μιλήσει σε όλους μας με τον καλύτερο τρόπο.. Οι μουσικές γνώσεις του Ηλία Γωγούλη, στήριξαν όλη αυτή τη δράση.. Το αποτέλεσμα μας κατέπληξε (λάβετε υπόψιν οτι επρόκειτο για μια καθαρά ερασιτεχνική προσπάθεια) Μπορείτε να το απολαύσετε στα βίντεο που ακολουθούν...
Θα θέλαμε να ευχαριστήσουμε όλα τα παιδιά που έλαβαν μέρος στην  γιορτή
Αφήγηση: Ελένη Φουτούλη
Κιθάρες: Γιώργος Ιατρίδης, Σάββας Μπαρμπαντώνης και Χρήστος Κολιού
Ηλ. Κιθάρα: Χρήστος Κολιού
Πλήκτρα: ΜαρίαΣφυριαλλά
Κρουστά: Σάββας Αμύγδαλος
Μπουζούκι: Σπύρος Σιάννης
Βιολί: Κωνσταντίνα Φουτούλη
Τραγούδι: Κωνσταντίνα Φουτούλη, Γιώτα Φουτούλη, Κωνσταντίνα Παπαναστασοπούλου, Γιώργος Ιατρίδης,  Μαρία Κολιαδίμα, Αγγελική Γιάκρα, Μαριέττα Παντογιου, Στέλλα Καζάκου

Θα ήθελα ξεχωριστά να ευχαριστήσω για την φιλική τους συμμετοχή τον Τσαμπίκο Καράη και τον Τσαμπίκο Πούμπουρα από το τοπικό συγκρότημα "Αβύθιστα Καράβια". Η συμβολή τους ήταν πολύτιμη στην ρύθμιση του ήχου και όχι μόνο... Ο Τσαμπίκος Καράης (φωνή) και ο Νικόλας Γιακουμάκης (ηλεκτρική κιθάρα), από το Γυμνάσιο Αρχαγγέλου πραγματικά ξεσήκωσαν το κοινό με τα "Χαιρετίσματα". Είναι αξιοσημείωτο οτι ο Νικόλας ήρθε στο σχήμα μας μόλις την τελευταία ημέρα έχοντας κάνει μόνο μια πρόβα.. η απόδοσή του δείχνει οτι έχουμε να κάνουμε με ένα μεγάλο ταλέντο...

 

Xronikopolitexneiou αντίγραφο

View more presentations from Sotia Siamantoura.

(ευχαριστώ τον συνάδελφο Ανδρέα Μπάλλα από το λύκειο της Πέτρας στη Μυτιλήνη για την αρχική μορφή της παρουσίασης)

Και για να μην ξεχνάμε την ανάλογη προσπάθεια που έκανε την προηγούμενη χρονιά ο κ. Γεωργιάδης με τα παιδιά της σημερινής Γ' Λυκείου, απολαύστε το τραγούδι που έγραψε η Τσαμπίκα Βασιλειάδη (η μικρή μου ποιήτρια) . Τραγουδούν μαζί της : Πακκίδη Έλενα, Μαγιόγλου Τσαμπίκα, Κουτούζη Βούλα, Πλατή Εύη

Check out this SlideShare Presentation:

Check out this SlideShare Presentation:

Check out this SlideShare Presentation:

Συγκεντρωμένο υλικό για το "Αμάρτημα της μητρός μου" θα βρείτε στο πολύ αξιόλογο ιστολόγιο της Ευαγγελίας Στάμου. Με την εφαρμογή BOX έχει συγκεντρώσει σε μια ανάρτηση σημειώσεις, υλικό από άλλα ιστολόγια, καθώς και ερωτήσεις ΚΕΕ. Εξαιρετικά χρήσιμη ανάρτηση. Συγχαρητήρια Ευαγγελία, σ' ευχαριστούμε.

Υλικό για το "Αμάρτημα της μητρός μου"

Γεωργίου Βιζυηνού, "Ποίος ήτον ο φονεύς του αδελφού μου".

Όπως αναφέρει ο Παν. Μουλλάς στην εισαγωγή του βιβλίου Γ. Μ. Βιζυηνός, "Νεοελληνικά Διηγήματα", στα δύο διηγήματα του Βιζυηνού οι ομοιότητες και οι διαφορές δεν περιορίζονται, βέβαια, στους τίτλους, όπου ο βίαιος θάνατος (αμάρτημα, φονεύς) συνδέεται με μέλη της οικογένειας του αφηγητή (της μητρός μου, του αδελφού μου), αλλά αρκετά πρόσωπα του πρώτου διηγήματος (Το αμάρτημα της μητρός μου), ξαναβρίσκονται στο δεύτερο, θυμίζοντας τη μέθοδο της επιστροφής των ηρώων, όπως σε ορισμένους ξένους μυθιστοριογράφους (Balzac, Zola, Proust).
Αν στο πρώτο διήγημα το κλειστό οικογενειακό κύκλωμα δίνει στο αμάρτημα της μητέρας ένα χαρακτήρα σχεδόν ιδιωτικό, στο δεύτερο γίνεται φανερή η κοινωνική διάσταση της ανθρωποκτονίας.

"Ο Βιζυηνός έχει τη θαυμαστή ικανότητα να δίνει ανθρώπους στα έργα του, ανθρώπους αληθινούς στις σκέψεις και τα αισθήματά τους. Κι όταν τους μεταγγίζει συχνά πολύ από την ευαισθησία του, το κάνει για τη δοκιμασία της ψυχής μπροστά στο πρόβλημα. Και η ψυχή τότε ή θα βγει με την υπομονή της πιο δυναμωμένη για τη ζωή πάλι ("Ποίος ήτον ο φονεύς του αδελφού μου", "Το αμάρτημα της μητρός μου" ) ή δεν θ` αντέξει στη δυσκολία και τη συγκίνηση και θα ζητήσει να λυτρωθεί από την αγωνία της ζωής, αλλά χωρίς να χάσει και τότε την ανθρωπιά της ("Μοσκώβ Σελήμ").
Ευαγγέλλου Γ. Καμαριανάκη,Καθηγητού, Ο Γεώργιος Βιζυηνός, Εταιρεία Θρακικών Μελετών, Αθήναι 1961

Άλλη μια εκπληκτική δουλειά της Ευαγγελίας Στάμου

Η τελειότητα της φύσης και η μαγεία του Παπαδιαμάντη. Ένα κολάζ που έγινε με το VUVOX.
Το φωτογραφικό υλικό προέρχεται κυρίως από το βιβλίο του Κώστα Παπακωνσταντίνου "Σκιάθος, γη αγαπημένη", το λεύκωμα Παπαδιαμάντη του Φώτη Δημητρακόπουλου, το δικτυακό τόπο του Δήμου Σκιάθου και τις ψηφιοποιημένες συλλογές του Ε.Λ.Ι.Α.
Η μουσική είναι το "Όνειρο στο κύμα" από το cd Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης, Το σκοτεινό τρυγόνι.


Πηγή: http://estamou.blogspot.com/

Ομολογουμένως η "Φόνισσα" ένα από το αγαπημένα σας κείμενα..

Μετά το βιντεάκι που παρακολουθήσαμε στην τάξη, σειρά έχει ένα comix... Η ιστορία της Φόνισσας διασκευασμένη και σχεδιασμένη από την ταλαντούχα Δ. Τσαρούχα . 
Πηγή των σκίτσων είναι το ιστολόγιο της. Αξίζει να το επισκεφθείτε

Την αφισα σχεδίασε η μαθήτρια του Λυκείου Λιμένα Θάσου, Ταϊσια Ρακ.
Επιστημονική Ημερίδα
Αθήνα, 27 Νοεμβρίου 2010

«Θέατρο και Τέχνες στην Εκπαίδευση: χαρτογραφώντας το τοπίο, φωτίζοντας τις προοπτικές»
(Ομιλίες, Παρουσιάσεις, Στρογγυλό Τραπέζι, Φιλμ, Καλλιτεχνικές Παρεμβάσεις)
Οργάνωση: Πανελλήνιο Δίκτυο για το Θέατρο στην Εκπαίδευση
σε συνεργασία με το Διεθνή Οργανισμό για το Θέατρο στην Εκπαίδευση-Ευρωπαϊκό Τμήμα (IDEA EUROPE)
Τόπος: Πολιτιστικός χώρος Ακαδήμεια, Μαραθωνομάχων 8, Ακαδημία Πλάτωνος
(100 μέτρα από τη διασταύρωση της Λεωφ. Αθηνών-Καβάλας με τη Σπύρου Πάτση)
Το Πανελλήνιο Δίκτυο για το Θέατρο στην Εκπαίδευση με τη συμβολή του Γραφείου της Αθήνας, οργανώνει την ετήσια επιστημονική φθινοπωρινή Ημερίδα του στο πλαίσιο του εορτασμού της Παγκόσμιας Ημέρας για το Θέατρο στην Εκπαίδευση. Μαζί με τους εκπροσώπους του  Ευρωπαϊκού Τμήματος του Διεθνούς Οργανισμού για το Θέατρο στην Εκπαίδευση (IDEA – Europe) θα γιορτάσουμε στην Αθήνα και θα συζητήσουμε τα ακόλουθα θέματα:

• Νέες προοπτικές για τα προγράμματα σπουδών στο σχολείο
• Εκπαιδευτικά προγράμματα που πραγματοποιήθηκαν και προγράμματα που υλοποιούνται
• Tι ορίζει «Ο Οδικός Χάρτης για τις Τέχνες στην Εκπαίδευση» της Unesco
• Eξελίξεις στο χώρο του Θεάτρου στην Εκπαίδευση στην Ευρώπη
• Συνάντηση των τεχνών σε στρογγυλό τραπέζι
  

«Γιατί διδάσκουμε Αρχαία Ελληνικά στα παιδιά»
Γιατί αλήθεια διδάσκουμε τα αρχαία ελληνικά στα παιδιά που
θέλουμε να μορφώσουμε, σε τόσο πολλές ώρες μάλιστα;
Τρεις είναι οι κύριοι λόγοι που μας υποχρεώνουν να βοηθήσουμε τα
παιδιά μας να επικοινωνήσουν όσο γίνεται περισσότερο με τον αρχαίο
κόσμο.
Πρώτα απ’ όλα, γιατί είμαστε κι εμείς Έλληνες. Από τον καιρό του
Ομήρου ως σήμερα έχουν περάσει κάπου δυο χιλιάδες εφτακόσια χρόνια.
Στους αιώνες που κύλησαν οι Έλληνες βρεθήκαμε συχνά στο απόγειο της
δόξας, άλλοτε πάλι στα χείλια μιας καταστροφής
ανεπανόρθωτης∙ νικήσαμε και νικηθήκαμε αμέτρητες φορές∙ δοκιμάσαμε
επιδρομές και σκλαβιές∙ αλλάξαμε θρησκεία∙ στους τελευταίους αιώνες η
τεχνική επιστήμη μετασχημάτισε βασικά τη μορφή της ζωής μας∙ και
όμως κρατηθήκαμε Έλληνες, με την ίδια γλώσσα‐φυσικά εξελιγμένη‐, με
τα ίδια ιδανικά, τον ίδιο σε πολλά χαραχτήρα και με ένα πλήθος στοιχεία
του πολιτισμού κληρονομημένα από τα προχριστιανικά χρόνια. Στον
πνευματικό τομέα κανένας λαός δεν μπορεί να προκόψει, αν αγνοεί την
ιστορία του, γιατί άγνοια της ιστορίας θα πει άγνοια του ίδιου του ίδιου
του εαυτού του. Είμαι Έλληνας, συνειδητός Έλληνας, αυτό θα πει, έχω
αφομοιώσει μέσα μου την πνευματική ιστορία των Ελλήνων από τα
μυκηναϊκά χρόνια ως σήμερα.
Ο δεύτερος λόγος που μας επιβάλλει να γνωρίσουμε την αρχαία
πνευματική Ελλάδα είναι ότι είμαστε κι εμείς Ευρωπαίοι. Ολόκληρος ο
Ευρωπαϊκός πολιτισμός στηρίζεται στον αρχαίο Ελληνικό, με συνδετικό
κρίκο τον ρωμαϊκό. Με τους άλλους Ευρωπαίους μας δένει βέβαια και ο
Χριστιανισμός, όσο και να μας χωρίζουν ορισμένα δόγματα. Μα και ο
Χριστιανισμός έπρεπε να δουλευτεί πρώτα με την Ελληνική σκέψη, για να
μπορέσει ν’ απλώσει έπειτα στον ευρωπαϊκό χώρο. Η ρίζα του πολιτισμού
των Ευρωπαίων όλων είναι ο αρχαίος ελληνικός στοχασμός και η τέχνη,
γι’ αυτό δεν μπορεί να τα αγνοεί κανείς, αν θέλει να αισθάνεται πως
πνευματικά ανήκει στην Ευρώπη.
Μα ο κυριότερος λόγος που δεν επιτρέπεται οι νέοι μας ν’ αγνοούν
την αρχαίαν Ελλάδα είναι άλλος: στην Ελλάδα για πρώτη φορά στα
χρονικά του κόσμου ανακαλύφτηκε ο άνθρωπος ως αξία αυτόνομη, ο
άνθρωπος που θέλει να κρατιέται ελεύθερος από κάθε λογής σκλαβιά,
και υλική και πνευματική. Μέσα στους λαούς που περιβάλλουν τον
ελληνικό χώρο στα παλιά εκείνα χρόνια υπάρχουν πολλοί με μεγάλο
πολιτισμό, πάνω απ’ όλους οι Αιγύπτιοι και οι Πέρσες. Οι λαοί όμως αυτοί
ούτε γνωρίζουν ούτε θέλουν τον ελεύθερο άνθρωπο. Το απολυταρχικό
τους σύστημα επιβάλλει στα άτομα να σκύβουν αδιαμαρτύρητα το κεφάλι
μπροστά στο βασιλέα και στους θρησκευτικούς αρχηγούς. Η ελεύθερη
πράξη και η ελεύθερη σκέψη είναι άγνωστα στον εξωελληνικό κόσμο. Και
οι Έλληνες; Πρώτοι αυτοί, σπρωγμένοι από μια δύναμη που βγαίνει από
μέσα τους και μόνο, την δεσποτεία θα την μεταλλάξουν σε δημοκρατία,
και από την άβουλη, ανεύθυνη μάζα του λαού θα πλάσουν μια κοινωνία
από πολίτες ελεύθερους, που καθένας τους να νιώθει τον εαυτό του
υπεύθυνο και για τη δική του και για των άλλων την προκοπή. Ο
στοχασμός είναι κι αυτός ελεύθερος για τα πιο τολμηρά πετάματα του
νου και της φαντασίας. Ο Έλληνας είναι ο πρώτος, που ενώ ξέρει πως δεν
μπορεί ατιμώρητα να ξεπεράσει τα σύνορα του ανθρώπου και να γίνει
θεός, όμως κατέχεται από μια βαθιά αισιοδοξία για τις ανθρώπινες
ικανότητες και είναι γεμάτος αγάπη για τον άνθρωπο, που τον πιστεύει
ικανό να περάσει τις ατέλειές του και να γίνει αυτό που πρέπει να είναι−ο
τέλειος άνθρωπος.
Αυτή η πίστη στον τέλειον άνθρωπο, συνδυασμένη με το βαθύ
καλλιτεχνικό αίσθημα που χαρακτηρίζει την ελληνική φυλή, δίνει στον
αρχαίον Έλληνα τον πόθο και την ικανότητα να πλάσει πλήθος ιδανικές
μορφές σε ό,τι καταπιάνεται με το νου, με τη φαντασία και με το χέρι: στις
απέριττες μορφές που σχεδιάζουν οι τεχνίτες στα αγγεία της καθημερινής
χρήσης, στη μεγάλη ζωγραφική, στην πλαστική του χαλκού και του
μαρμάρου, πάνω απ’ όλα στο λόγο τους, και τον πεζό και τον ποιητικό.
Αυτόν τον κόσμο θέλουμε να δώσουμε στα παιδιά μας, για να
μορφωθούν∙ για να καλλιεργήσουν τη σκέψη τους αναλύοντας τη σκέψη
των παλιών Ελλήνων∙ για να καλλιεργήσουν το καλλιτεχνικό τους
αίσθημα μελετώντας ό,τι ωραίο έπλασε το χέρι και η φαντασία των
προγόνων τους∙ για να μπορέσουν κι αυτοί να νιώσουν τον εαυτό τους
αισιόδοξο, ελεύθερο και υπεύθυνο για τη μοίρα του ανθρώπου πάνω στη
γη∙ προπαντός για να φουντώσει μέσα τους ο πόθος για τον τέλειον
άνθρωπο.
Πηγή: www.greek-language.gr

Σαν σήμερα πριν ένα χρόνο ξεκίνησε αυτή η προσπάθεια, μετά από την ιδέα που "έκλεψα" από τον συνάδελφο Άντώνη Κουντούρη, από το Γυμνάσιο Καλιθιών. Σας ευχαριστώ όλους για την αγάπη που δείχνετε στην μικρή μου διαδικτυακή φωλιά. Θα χαρώ να δεχτώ παρατηρήσεις για να γίνει όσο το δυνατόν καλύτερη αυτή η γωνιά...

Check out this SlideShare Presentation:

αντίληψη (perception): καθοδήγηση της κινητικής δραστηριότητας με βάση τις αισθήσεις.
π.χ. ανίχνευση μη-λεκτικών επικοινωνιακών στοιχείων, σωστή τοποθέτηση για να πιάσω μια μπάλα αφού υπολογίσω την τροχιά της, διόρθωση της θερμοκρασίας ψησίματος από την μυρωδιά και τη γεύση
Ρήματα: επιλέγω, περιγράφω, ανιχνεύω, διαφοροποιώ, διακρίνω, αναγνωρίζω, απομονώνω, συσχετίζω, προτιμώ
διάταξη-διάθεση (set): ετοιμότητα για δράση. Περιλαμβάνει νοητική, φυσική και συναισθηματική διάταξη. Αυτές καθορίζουν την ξεχωριστή αντίδραση ενός ατόμου σε διαφορετικές καταστάσεις.
π.χ. γνώση και δράση σε μια σειρά βημάτων μιας κατασκευαστικής διαδικασίας. Αναγνώριση των ικανοτήτων και περιορισμών κάποιου. Προθυμοποίηση για μάθηση μιας νέας διαδικασίας (κίνητρα).
Ρήματα: αρχίζω, επιδεικνύω, εξηγώ, κινώ, προχωρώ, αντιδρώ, δείχνω, δηλώνω, προθυμοποιούμαι
κατευθυνόμενη απάντηση (guided response): τα πρώτα στάδια μάθησης μιας περίπλοκης δεξιότητας που περιέχει μίμηση και εξάσκηση με δοκιμή-λάθος.
π.χ. επίλυση μαθηματικής εξίσωσης όπως σε ένα παράδειγμα, εκτέλεση οδηγιών για την κατασκευή ενός μοντέλου, παρακολούθηση των σημάτων χεριών κάποιου που κατευθύνει την εκμάθηση χειρισμού ενός ανυψωτικού μηχανήματος.
Ρήματα: αντιγράφω, ακολουθώ, αντιδρώ, αναπαράγω, απαντώ.

Ο Prensky (2000) υποστηρίζει ότι αυτοί που σχεδιάζουν ηλεκτρονικά παιχνίδια και όσοι σχεδιάζουν διδασκαλίες έχουν κοινά σημεία στην οργάνωση του σχεδιασμού· τους απασχολεί:
α) πώς να αποκαλύψουν στον παίκτη-μαθητή πληροφορίες με έναν τρόπο που κρατάει ζωντανό το ενδιαφέρον του
β) πώς με τη «σύγκρουση» να αλλάξουν τη συμπεριφορά ή τη στάση του παίκτη-μαθητή
γ) πώς να προσφέρουν αρκετή ανατροφοδότηση για τον παίκτη-μαθητή για να αλλάξει συμπεριφορά
δ) πώς να προσφέρουν μια απλοποιημένη άποψη του κόσμου χωρίς να τον διαστρεβλώσουν
ε) πώς να επιτρέψουν ελευθερία της εξερεύνησης με τους περιορισμούς ενός αντικειμενοστραφούς κόσμου ή ενός σχεδίου μαθήματος.
Στον κόσμο του game-based learning οι δάσκαλοι μπορούν να έχουν ζωτικό ρόλο με το να εξασφαλίζουν ότι οι μαθητές αναστοχάζονται επαρκώς στα προβλήματα ή στις συγκρούσεις που προβάλλουν κατά τη διάρκεια της μαθησιακής δραστηριότητας του ηλεκτρονικού παιχνιδιού. Τα ηλεκτρονικά παιχνίδια είναι καλά για αλληλεπίδραση αλλά ακατάλληλα για τον αναστοχασμό (reflection). Προσφέρουν πλούσιες ευκαιρίες για μάθηση με πράξη (learning by doing) αλλά ελάχιστες ευκαιρίες για αντανάκλαση.

To Edusim είναι μια πλατφόρμα τρισδιάστατου πολυχρηστικού εικονικού κόσμου και ένα εργαλείο παραγωγής αντίστοιχου ψηφιακού περιεχομένου, που προορίζεται για εκπαιδευτική χρήση σε τάξεις με τη βοήθεια διαδραστικών πινάκων. Πρόκειται για μια έκδοση του Open Cobalt Metaverse Project, (βλέπε εδώ) ενός φυλλομετρητή ανοικτού κώδικα για την πρόσβαση, κατασκευή και δημοσίευση εικονικών περιβαλλόντων που απευθύνονται σε πολλούς χρήστες.

Πίσω από το Edusim βρίσκεται η θεωρία μάθησης Constructionism (της Κατασκευής;) του Seymour Papert, σύμφωνα με την οποία η μάθηση είναι ουσιαστική όταν οι εκπαιδευόμενοι εμπλέκονται ενεργά στην κατασκευή απτών αντικειμένων του πραγματικού κόσμου. Ο Papert υπήρξε ένθερμος υποστηρικτής της χρήσης των ΤΠΕ στην σχολική τάξη και της γλώσσας προγραμματισμού Logo για τη διδασκαλία μαθηματικών σε μαθητές.


Πηγή: http://blogs.sch.gr/billbas/

Μάθηση είναι ένα σύνθετο εσωτερικό βιολογικό και πνευματικό φαινόμενο που έχει μελετηθεί από διάφορους κλάδους της επιστήμης όπως ψυχολογία, παιδαγωγική, φυσιολογία, ιατρική, βιολογία και άλλους. Παρότι έχει διεξαχθεί πληθώρα σχετικών μελετών, η μάθηση παραμένει μια διαδικασία η οποία δεν έχει ερμηνευτεί και κατανοηθεί πλήρως και κατά τρόπο παραδεκτό από όλους, όσους ασχολούνται με αυτή. Στην ουσία τα όσα γράφονται και λέγονται για τη μάθηση αποτελούν επιστημονικές υποθέσεις που εξάγονται από την παρατήρηση και τη μελέτη των αποτελεσμάτων της.

Μεταξύ των ερευνητών για τον προσδιορισμό της έννοιας της μάθησης υπάρχει μεγάλη διάσταση απόψεων (Τριλιανός, 2003). Κατά καιρούς, η μάθηση ορίστηκε ως δημιουργία υποκατάστατων ανακλαστικών (Pavlov), ως δοκιμή και πλάνη (Thorndike), ως επανάληψη μιας αντίδρασης μετά από θετική ενίσχυση (Skinner), ως ενόραση (Kohler), ως μίμηση προτύπου (Bandura), ως επεξεργασία των πληροφοριών (Neisser, Seymour, Gagné) και ως προσωπική ερμηνεία στις νεοαποκτηθείσες πληροφορίες (Maslow, Rogers).

Δύο αντιπροσωπευτικοί ορισμοί είναι:

του Gagné (1975) σύμφωνα με τον οποίο:

<< η μάθηση είναι η διαδικασία που υποβοηθά τους οργανισμούς να τροποποιήσουν τη συμπεριφορά τους σε ένα σχετικά σύντομο χρονικό διάστημα και με ένα μόνιμο τρόπο, έτσι ώστε η ίδια η τροποποίηση ή αλλαγή να μη χρειαστεί να συμβεί κατ΄ επανάληψη σε κάθε νέα περίπτωση.>> και

του Kimble (1980) σύμφωνα με τον οποίο:

«Μάθηση είναι μια σχετικά σταθερή αλλαγή σε μια δυνατότητα της συμπεριφοράς, η οποία συμβαίνει ως αποτέλεσμα ενισχυμένης πρακτικής».

Η μάθηση είναι φαινόμενο που περιλαμβάνει διαδικασίες τόσο σε βιολογικό όσο και σε πνευματικό επίπεδο. Ο Χαραλαμπόπουλος (2001) επισημαίνει ότι ως βιολογική διαδικασία, η μάθηση παρατηρείται και στα ζώα και στους ανθρώπους και είναι αποτέλεσμα μακραίωνης άσκησης, επανάληψης και εθισμού. Ως πνευματική διαδικασία η μάθηση παρατηρείται μόνο στον άνθρωπο, κατευθύνεται σε μεγάλο βαθμό από τον ίδιο και εκδηλώνεται στη συμπεριφορά του. Η μάθηση δεν είναι κάτι που μπορεί να παρατηρηθεί στην ολότητα της άμεσα. Μόνο το αποτέλεσμα της μπορεί να γίνει αντιληπτό.

Από τις σχετικές με τη μάθηση έρευνες έχει προκύψει συστηματοποιημένη γνώση που αναφέρεται σε στάδια μάθησης, επίπεδα μάθησης και παράγοντες μάθησης.



Τα στάδια μάθησης (Φλουρής, 2003) είναι οι επιμέρους διαδικασίες που υποτίθεται ότι εκτελούνται κατά την πραγμάτωση της μάθησης και συνοψίζονται στα εξής:

1. Διαδικασία στροφής της προσοχής – Επιλεκτική αντίληψη

2. Διατήρηση στη βραχυπρόθεσμη μνήμη

3. Κωδικοποίηση

4. Συγκέντρωση και διαφύλαξη

5. Ανάκτηση

6. Γεννήτρια αντιδράσεων

7. Εκτέλεση

8. Επανατροφοδότηση

9. Διαδικασίες εκτελεστικού ελέγχου



Τα επίπεδα μάθησης (Ματσαγγούρας, 1997) ορίζουν μια ιεραρχία διαφορετικών ειδών μάθησης που κατακτώνται με διαφορετικές κατηγορίες δεξιοτήτων διαβαθμισμένης δυσκολίας.

πρώτο επίπεδο, είναι το κατώτερο και αποκαλείται πληροφοριακό,

δεύτερο επίπεδο, είναι το οργανωτικό,

τρίτο επίπεδο, είναι το αναλυτικό,



Οι παράγοντες μάθησης αναφέρονται σε όλα εκείνα τα στοιχεία που είναι δυνατό να επηρεάσουν τη διαδικασία και το αποτέλεσμα της μάθησης. Οι παράγοντες αυτοί και οι κατηγοριοποιήσεις τους δεν είναι μοναδικοί και καθολικά αποδεκτοί. Άλλοι από τους παράγοντες προέρχονται από το ίδιο το άτομο που μαθαίνει, άλλοι σχετίζονται με το ίδιο το αντικείμενο της μάθησης και άλλοι έχουν ως πηγή τους το περιβάλλον. Επειδή οι παράγοντες διαφέρουν από άτομο σε άτομο, είναι επόμενο ότι και η ικανότητα για μάθηση, αλλά και ο τρόπος με τον οποίο μαθαίνει ο καθένας διαφέρουν. Η διαλεύκανση των προβλημάτων που σχετίζονται με τις διαφορές μάθησης και με τους παράγοντες που τις προκαλούν έχει ζωτική σημασία για τη διδασκαλία.

Οι παράγοντες που επηρεάζουν τη μάθηση και διαφοροποιούν τα αποτελέσματα της διδασκαλίας κατατάσσονται σε τρεις μεγάλες κατηγορίες (Χαραλαμπόπουλος, 2001).

Στην πρώτη υπάγονται οι ικανότητες, τα κίνητρα και η ετοιμότητα των μαθητών.

Στη δεύτερη οι εμπειρίες, η προσαρμογή και η υγεία.

Στην τρίτη η μέθοδος, η σχολική ατμόσφαιρα και ο δάσκαλος
Πηγή: http://blogs.sch.gr/rafroussis/

ΠΡΟΠΑΓΑΝΔΑ _ΙΣΤΟΛΟΓΙΟ_

Ο Θάνος Μικρούτσικος και ο Χρήστος Θηβαίος «στην ίδια πόλη υπό βροχήν» 1-12-2010 live στο Colorado στη Ρόδο

intro test Στην έκδοση της Εστίας (1980) «Γ.Μ. Βιζυηνός, Νεοελληνικά διηγήματα»,
με επιμέλεια Παν. Μουλλά, μπορούμε να διαβάσουμε διάφορες κρίσεις
για το διηγηματογράφο Βιζυηνό. Για τη σημερινή αναπλήρωση,
θα σταχυολογήσουμε κάποιες απ’ αυτές
και θα σας ζητηθεί κάποιες να τις επαληθεύσετε ή να τις διαψεύσετε
μέσα από το διήγημα που διδαχθήκατε.


« Η ανάλυσίς του, η ψυχολογία του, η ζωηρότης των εικόνων, η ακρίβεια των περιγραφών θέτουν αυτόν εις την πρώτην τάξιν των διηγηματογράφων (…)»
( Δ. Χατζόπουλος)

« Και κατά πρώτον τα διηγήματα ταύτα είνε τεμάχια αποσπασθέντα εκ της ζωής αυτού, περιγραφή τοπείων και μερών, άτινα η ανάμνησις περιέβαλε δια ποιητικής λάμψεως, αναπαράστασις λατρευτών μορφών, ας εξιδανίκευσαν η νοσταλγία και η απόστασις. Είνε τοποθεσίαι, εντυπωθείσαι εις την μνήμην αυτού, ως συνδεθείσαι με την ήρεμον ευτυχίαν των παιδικών του ετών και διατηρούσαι πάντα τα χρώματα, τα τόσον τέρψαντα τους οφθαλμούς αυτού.»
(Αθηναίος)

« Τα πλάσματά του τυπώνουνται στο νου και φτάνουνε στην αίστηση σαν απλά σύμβολα του τραγικού της καθημερινής ζωής.»
(Κ.Χατζόπουλος)

« Διότι εγνώριζε να βλέπη εις το βάθος των πραγμάτων, ν’ ανακαλύπτη ‘την συγκοινωνίαν των ψυχών από την ύλην’ κατά την φράσιν ενός εκ των ηρώων του, και διότι μας αναγκάζει, εις τας λεπτοτέρας στιγμάς των διηγήσεών του, ν’ ανοίγωμεν πολύ τα μάτια, πολύ «δια να μη σταλάζουν τα δάκρυά μας. »
( Α. Καμπάνης)

« Ο Βιζυηνός εκδηλώνει σε κάθε σελίδα την ικανότητά του να κατανοεί το πολυσύνθετο κι αντιφατικό βάθος των ανθρώπων, να ψυχολογεί, να εμψυχώνει, να δονίζει και να κινεί τα πρόσωπά του, να παρακολουθεί και να ξεδιπλώνει βαθμιαία την εξέλιξη και τις πτυχές των χαρακτήρων.»
( Άλκης Θρύλος)


«Ο Βιζυηνός φρόντισε να καλομελετήσει τους ήρωές του και την εξέλιξη των αισθημάτων και των σκέψεών των να την συνδέσει με τραγικήν υπόθεση, ώστε να είναι δυνατό να εμφανιστεί έτσι το εσωτερικό τους εγώ μ’ όλο του το πλάτος (…) Έτσι αποτελεί το καθένα ξεχωριστό ψυχογραφικό κόσμο, όπου τα υποκείμενα εξετάζονται με λεπτομέρεια και μεγάλη ποικιλία περνώντας κάτω από τα μάτια μας γεμάτα συνταραγμό από τα πάθη και τους πόνους που τα δέρνουν.»
( Α. Γιαλούρης)

« Στα διηγήματα του Βιζυηνού, όπως και στα ποιήματά του, είδαμε, βρίσκει κανείς την ελληνική ζωή. Στο Βιζυηνό αναπνέει κανείς ελληνικό αέρα, ξαναβρίσκει το ελληνικό χωριό, γνώριμους τύπους, ελληνικές συνήθιες. (…) Τα διηγήματα του Βιζυηνού είναι ψυχολογικά, γραμμένα στην καθαρεύουσα αλλά στα διαλογικά τους μέρη στη δημοτική. Κι επειδή σ’ ένα μεγάλο μέρος τους μιλάνε ή διηγούνται τα πρόσωπα, μπορεί να πη κανείς πως η δημοτική μπήκε στον πεζό λόγο από τον Βιζυηνό»
(Γ. Βαλέτας)

« Δεν είναι ο στενός ηθογράφος, φωτογράφος των ρηχών ψυχικών καταστάσεων του χωριού· είναι βέβαια ηθοποιός, κατορθώνει, δηλαδή, να υποκαθίσταται στο ύφος και στα ήθη των προσώπων που μας παρουσιάζει, μα μέσα στη δράση και τα αισθήματα των ηρώων, είτε ο άλλοτε εαυτός του είναι, είτε άλλος, νιώθουμε κατευθύνσεις και καϋμούς, ψυχικές ενέργειες και πάθη πανανθρώπινα.
( Κ. Κόντος)

«Ο Βιζυηνός είναι επιπλέον δραματικός και είναι ζωγράφος χαρακτήρων. Μέσα στα δράματα αυτά δεν παριστάνονται κοινωνικά ήθη, αλλ’ αναπτύσσονται χαρακτήρες ατομικοί, που διακρίνονται από τον γύρω κόσμο.»
(Π.Παπαχριστοδούλου)

« Κάθε ήρωας ζει το δικό του απόλυτα συνειδητό δράμα, πιο συγκεκριμένα ακόμα υποφέρει από κάποια βασανιστική σκέψη, που του καταντά τη ζωή μαρτύριο. Κι απ’ αυτή την έμμονη και βασανιστική σκέψη, δε βρίσκει στο τέλος τη λύτρωση, όσο κι αν προσπαθήσει. Γι’ αυτό διαβάζοντας κανείς τα διηγήματα του Βιζυηνού αισθάνεται λύπη και πόνο πολύ για την ανθρώπινη αδυναμία.»
( Κ. Μαμμώνη)

«Λυρική αυτοβιογραφία είναι ο καλλίτερος ορισμός που δόθηκε στο έργο του Βιζυηνού (…) [άλλες αρετές του έργου του Βιζυηνού είναι] η απλότητα, η ειλικρίνεια, το βαθύ αίσθημα, η αληθινή δραματικότητα και ιδιαίτερα η ηθογραφική και ψυχογραφική ικανότητα.»
(Ε. Καμαριανάκης)

« Δεν τον ενδιαφέρει η επιφάνεια και η εξωτερική περιπέτεια. Ενδιαφέρεται περισσότερο για τη δραματική, ηθική και ψυχολογική δομή, συλλαμβάνοντας εκ των «έσω» τον άνθρωπο μέσα στις αμοιβαίες συγκρούσεις των αντίθετων χαρακτήρων των ηρώων του. Αυτή η μέθοδο των ψυχολογικών αντιθέσεων του είναι ιδιαίτερα αγαπητή και τη χειρίστηκε με μεγάλη επιτυχία (…)
( Κ. Θρακιώτης)

« Στις σελίδες των διηγημάτων του πάνε πλάι πλάι ο ηθογράφος κι ο ψυχογράφος σε μια συνεργασία κι ένα σφιχτό δέσιμο με το άφθονο αυτοβιογραφικό υλικό και παρουσιάζει υποδειγματική ενότητα.»
(Π. Χάρης)


Πηγη: http://logotexniakatefthinsis.blogspot.com/

Επιστήμη _Ιστολογίου_ -

ΕΠΙΣΤΗΜΗ
Προσδιορίζουμε την έννοια
επίσταμαι (= γνωρίζω καλά)
Ο όρος επιστήμη με την ευρεία έννοια αρχικά δήλωνε το οργανωμένο σώμα της εξακριβωμένης και τεκμηριωμένης γνώσης. Ο πρώτος αυτός ορισμός διατυπώνεται στο έργο Θεαίτητος του Πλάτωνα όπου ένας από τους συνομιλητές αναφέρει ότι «έστιν ουν επιστήμη δόξα αληθής μετά λόγου», δηλαδή η επιστήμη αποτελεί βεβαιωμένη με λογικά επιχειρήματα γνώση. Στη σύγχρονη εποχή, ο όρος είναι πιο περιορισμένος και δηλώνει το σύστημα απόκτησης γνώσης με βάση την επιστημονική μεθοδολογία που βασίζεται στην επιστημονική έρευνα, καθώς και στην οργάνωση και ταξινόμηση της αποκτώμενης με αυτόν τον τρόπο γνώσης. Διακρίνουμε συνεπώς διαφορετικούς επιστημονικούς τομείς που εντάσσονται συνήθως σε τέσσερις μεγάλες ομάδες, τις θετικές επιστήμες, τις εφαρμοσμένες επιστήμες, τις ανθρωπιστικές επιστήμες και τις κοινωνικές επιστήμες.
(πηγή:http://el.wikipedia.org/wiki)

Στην ενότητα συνεξετάζουμε την τεχνολογία, εφόσον αυτή συνιστά το σύνολο των πρακτικών εφαρμογών της επιστήμης. Η τεχνολογία είναι το πρακτικό αντίκρισμα των θεωρητικών πορισμάτων της επιστήμης) Στην πράξη αυτός ο διαχωρισμός σήμερα δεν είναι εφικτός αφού στο έργο των τεχνοκρατών συντίθενται επιστήμη και τεχνολογία
Α. ΘΕΤΙΚΕΣ ΣΥΝΕΠΕΙΕΣ ΤΗΣ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΟΤΕΧΝΙΚΗΣ ΠΡΟΟΔΟΥ
1.Αύξηση παραγωγής, εντατική / αποτελεσματική εκμετάλλευση φυσικού πλούτου
2. Αντιμετώπιση φυσικών καταστροφών - άνοδος βιοτικού επίπεδου - απελευθέρωση του ανθρώπου από το φυσικό καταναγκασμό - εξασφάλιση βιοτικών ανέσεων και ευκολιών.
3. Aυτοματοποίηση / εκμηχάνιση εργασίας, απαλλαγή από τη σκληρή εργασία - βελτίωση των εργασιακών όρων - αύξηση του ελεύθερου χρόνου.
4. Πρόληψη θεραπεία ασθενειών - αύξηση μέσου όρου ζωής - περιορισμός της θνησιμότητας.
5. Εκμηδένιση των αποστάσεων - διευκόλυνση της επικοινωνίας - απελευθέρωση από προλήψεις, προκαταλήψεις δεισιδαιμονίες ικανοποίηση φιλομάθειας - ορθολογική προσέγγιση των πραγμάτων, αυτοπεποίθηση.
6.Γενίκευση της παιδείας --> εκδημοκρατισμός της γνώσης και της κουλτούρας.
Β. ΑΡΝΗΤΙΚΕΣ ΣΥΝΕΠΕΙΕΣ
1.Συσσώρευση εξοπλισμών --> απειλή πυρηνικού ολέθρου
2.Εντατική και ανορθόλογη εκμετάλλευση των φυσικών πόρων --> Ανατροπή της οικολογικής ισορροπίας.
3.Διαμόρφωση αφύσικου, αντιανθρώπινου αστικού χώρου --> υποβάθμιση της ποιότητας ζωής στις μεγαλουπόλεις.
4.Αλλοτρίωση της εργασίας.
5.Μηχανοποίηση - τυποποίηση ανθρώπινης συμπεριφοράς.
6.Έλεγχος της επιστημονικοτεχνικής προόδου από πλέγματα πολιτικών-οικονομικών - στρατιωτικοβιομηχανικών συμφερόντων --> απειλή για τη δημοκρατία και τις συλλογικές κατακτήσεις.
7.Διαιώνιση των προβλημάτων - όξυνση των οικονομικοκοινωνικών ανισοτήτων - διεύρυνση του χάσματος ανάμεσα:
α) στις προηγμένες και τις αναπτυσσόμενες κοινωνίες.
β) στο εσωτερικό των ίδιων των προηγμένων κοινωνιών ανάμεσα σε μια ευημερούσα μειοψηφία και την πλειονότητα που βιώνει την υποβάθμιση της ποιότητας ζωής της
γ) διεύρυνση του χάσματος ανάμεσα στον επιστήμονα και στον απλό άνθρωπο.
8.Κυριαρχία άκρατου ορθολογισμού - αλαζονεία - υπέρβαση του μέτρου.





ΑΝΑΛΥΣΗ ΘΕΜΑΤΩΝ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΠΙΣΤΗΜΗ
Α. Η ΗΘΙΚΗ ΟΥΔΕΤΕΡΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΕΠΙΣΤΗΜΗΣ
Υπάρχει η άποψη ότι οι ηθικές, αξιολογικές κρίσεις, οι πολιτιστικές παραδόσεις και οι πολιτικές τοποθετημένες δεν επηρεάζουν με κανένα τρόπο και πολύ περισσότερο δεν καθορίζουν την επιστημονική γνώση. Δεν υπάρχει "καλό" και "κακό" στην επιστημονική γνώση. Ο Γαλιλαίος εκφράζει αρκετά καθαρά την παραπάνω άποψη.
"Τα συμπεράσματα των φυσικών επιστημών είναι αληθή και αναπόφευκτα και η κρίση του ανθρώπου δεν έχει να κάνει τίποτε με αυτά".

ΣΧΟΛΙΑΣΜΟΣ : Κατά καιρούς έχει υποστηριχτεί η άποψη ότι η επιστήμη, οπότε και η πρακτική της εφαρμογή η τεχνολογία, πρέπει να έχουν ως βασικό τους γνώρισμα και αρχή την ουδετερότητα και κυρίως την απεμπλοκή των επιστημόνων από ηθικές ευθύνες για το πρακτικό αντίκρισμα των επιτευγμάτων τους στην ανθρώπινη ζωή. Πάγια θέση πολλών επιστημόνων και τεχνοκρατών αποτελεί η ηθική ουδετερότητα, σύμφωνα με την οποία η δική τους ευθύνη εξαντλείται στην έρευνα, στην ανακάλυψη της αλήθειας, στη διεύρυνση των ορίων του επιστητού, ενώ η ευθύνη για τις όποιες καταστροφικές εφαρμογές του έργου τους βαραίνει αποκλειστικά τους πολιτικούς - οικονομικούς κύκλους της κοινωνίας.
Β. ΚΑΤΑΡΡΙΨΗ ΤΗΣ ΟΥΔΕΤΕΡΟΤΗΤΑΣ ΤΗΣ ΕΠΙΣΤΗΜΗΣ
Η αντίθετη άποψη υποστηρίζει ότι, επειδή ο κρατικός - ή άλλος - σχεδιασμός της επιστημονικής έρευνας δεν διαμορφώνεται με μοναδικό κριτήριο την ανακάλυψη της αλήθειας για τον κόσμο, αλλά επηρεάζεται από κοινωνικούς και πολιτικούς παράγοντες, όπως άλλωστε και η εκπαίδευση του επιστήμονα, η ιδέα της ουδετερότητας της επιστήμης είναι μάλλον έκφραση ενός ιδανικού και όχι μιας πραγματικότητας. Κοινωνικοί, πολιτικοί, οικονομικοί και πολιτιστικοί παράγοντες επηρεάζουν την επιστήμη, όπως και κάθε άλλο κοινωνικό θεσμό.
ΣΧΟΛΙΑΣΜΟΣ
· ο επιστήμονας αποτελεί ενεργό μέλος της εθνικής - πολιτικής κοινότητας - > διαμορφώνει αντίστοιχα εθνική - πολιτική συνείδηση, αποκτά κατάρτιση αλλά και μόρφωση από τα εκπαιδευτικά ιδρύματα και το ιδιαίτερο πολιτιστικό περιβάλλον της χώρας του, επηρεάζεται κατ' ανάγκη από τα χαρακτηριστικά και τις κοινωνικές - πολιτικές - οικονομικές συνθήκες που επικρατούν.
· το επιστημονικό έργο χρηματοδοτείται από κονδύλια του κρατικού προϋπολογισμού, από μεγάλες πολυεθνικές εταιρίες - στρατιωτικές βιομηχανίες, οπότε εξορισμού είναι περιορισμένη η ελευθερία του επιστήμονα.
· στις τεχνοκρατούμενες κοινωνίες κάθε δραστηριότητα επηρεάζεται και συχνά καθορίζεται από τα προγράμματα τεχνοοικονομικής ανάπτυξης, τις επιταγές της ανταγωνιστικής οικονομίας που επιτάσσει τη μέγιστη παραγωγικότητα και αποδοτικότητα, οπότε και επιστρατεύεται στην προσπάθεια επίτευξης αυτού του σκοπού. Μια χώρα σήμερα θεωρείται μεγάλη δύναμη όταν έχει την ευχέρεια να εξάγει τεχνολογία - τεχνογνωσία σε άλλες, οπότε διαθέτει και τα μέσα για να ασκήσει οικονομική πίεση και πολιτική επιρροή σε αυτές. Έτσι σήμερα το επιστημονικό έργο έχει γίνει δύναμη για τη διαιώνιση της εξουσίας των ισχυρών - οικονομικούς παράγοντες, από πανίσχυρα κέντρα εξουσίας.
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ=η ιδέα της ουδετερότητας της επιστήμης είναι μάλλον έκφραση ενός ιδανικού και όχι μιας πραγματικότητας. Ο Ρ. Οπενχάιμερ, ο άνθρωπος που ευθύνεται για το σχέδιο Λος Άλαμος κατασκευής και δοκιμής της πρώτης ατομικής βόμβας, δήλωσε το 1976:"Η δουλειά μας άλλαξε τις ανθρώπινες συνθήκες ζωής. Η χρησιμοποίηση που της έγινε είναι υπόθεση των κυβερνώντων και όχι των επιστημόνων". Ωστόσο, μια τέτοια θέση, που απαλλάσσει τον επιστήμονα από την ηθική του ευθύνη, οδηγεί στην ηθική αλλοτρίωση και στην κοινωνική αποξένωση του επιστήμονα και του έργου του.
Γ. "Η ΕΠΙΣΤΗΜΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΠΙΣΤΗΜΗ"
Η ανακάλυψη της αλήθειας με οποιοδήποτε μέσο και τίμημα. Αντιπροσωπευτικό παράδειγμα η περίπτωση με τους ναζιστές επιστήμονες, οι οποίοι κατά τη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου έκαναν στα ανυπεράσπιστα θύματά τους πειράματα, τα οποία, ωστόσο οδήγησαν σε εντυπωσιακά αποτελέσματα και επιστημονικές επιτεύξεις. Ως άλλες περιπτώσεις μπορούν να αναφερθούν : η ατομική βόμβα, τα αμφιλεγόμενα πειράματα της γενετικής ιατρικής / μηχανικής, η επιστράτευση των κοινωνικών - ανθρωπιστικών επιστημών στην τελειοποίηση των σύγχρονων μηχανισμών πειθούς - προπαγάνδας και αποπροσανατολισμού των ανθρώπων.
· Πρόκειται για επιστήμονες που προσφέρουν τις υπηρεσίες τους σε προγράμματα με αντιανθρωπιστικό χαρακτήρα και επικίνδυνες εφαρμογές για τον άνθρωπο, που αποκηρύσσουν την ευθύνη τους για τις καταστροφικές επιδράσεις του έργου τους, που προσφέρουν τις υπηρεσίες τους στις πολεμικές βιομηχανίες, συμπράττουν με ανελεύθερα καθεστώτα.
"Το ότι σε πολύ κοντινό μέλλον δεν θα είναι η φύση που θα προσδιορίζει τον άνθρωπο αλλά ο άνθρωπος τον άνθρωπο, αυτό θα πρέπει να θεωρηθεί αισιόδοξο ή όχι;" Α. Τερζάκης


Δ. "Η ΕΠΙΣΤΗΜΗ ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟ"
Η ΑΝΘΡΩΠΙΣΤΙΚΗ ΚΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΕΥΘΥΝΗ ΤΩΝ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΩΝ
Είναι δυνατόν ακόμη και σήμερα η επιστήμη να εμμένει στο σύνθημα "η αλήθεια για την αλήθεια" και να διακηρύσσει την πολιτική της ουδετερότητα ή μήπως είναι καιρός να κάνει την (αυτό)κριτική της και να αντιμετωπίσει την κοινωνική της ευθύνη ;
ΣΧΟΛΙΑΣΜΟΣ - ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑΤΑ
· Ο επιστήμονας όπως και κάθε άλλος πολίτης έχει πολλές ευθύνες, όμως έχει και πρόσθετες. Έχει ευθύνη απέναντι στην επιστήμη που υπηρετεί αλλά και στους ανθρώπους που επηρεάζονται από το έργο του -> ευθύνη να βρει τη ΜΕΣΟΤΗΤΑ ώστε και πιστός στις επιστημονικές αρχές να μένει και να αξιοποιεί την επιστήμη προς όφελος του συνόλου. -> ΣΥΝΘΕΤΙΚΑ ΕΝΝΟΟΥΜΕΝΗ και ΑΝΘΡΩΠΙΣΤΙΚΑ ΠΡΟΣΑΝΑΤΟΛΙΣΜΕΝΗ ΕΠΙΣΤΗΜΗ που έχει καθήκον να επιτυγχάνει τον εξανθρωπισμό της ζωής και να υποδεικνύει λύσεις για τα καίρια προβλήματα της ανθρωπότητας.
· "Η γνώση είναι δύναμη" (ΒΑΚΩΝ) και ο επιστήμονας ως φορέας αυτής της δύναμης είναι υπεύθυνος όχι μόνο για την έρευνα αλλά και για την εφαρμογή της . Άλλωστε δεν μπορεί πλέον να χρησιμοποιεί ως άλλοθι την άγνοια για τις τυχόν μακροπρόθεσμες εφαρμογές του έργου του, καθώς εργάζεται πάνω σε συγκεκριμένα προγράμματα και στο πλαίσιο μιας αυστηρά καθορισμένης και εξειδικευμένης εργασίας.

ΤΟ ΧΡΕΟΣ ΤΟΥ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΑ
· Οφείλει: να είναι δεκτικός στα νέα μηνύματα, να μην έχει παρωπίδες, να μην μένει αδιάφορος σε οποιοδήποτε κοινωνικό πρόβλημα, να αποδεσμεύεται από κομματικές προκαταλήψεις, μικρόψυχα πάθη, ιδιοτελείς σκοπούς, να απορρίπτει οποιαδήποτε παρέμβαση στο έργο του, να έχει συναίσθηση του κοινωνικού του χρέους, να διαθέτει συνείδηση λειτουργού, κοινωνική ευαισθησία, να συνεργάζεται με τα άλλα μέλη της διεθνούς επιστημονικής κοινότητας για να αποτρέπει τη στρατιωτική εφαρμογή των επιτευγμάτων του, να διαφωτίζει το κοινό για ενδεχόμενους κινδύνους που απορρέουν από την εφαρμογή των ανακαλύψεών του με τη μορφή της εκλαΐκευσης για το ευρύτερο κοινό, να αναλαμβάνει ενεργητικούς ρόλους στην κοινωνική ζωή, "δεν μπορεί να είναι αμέριμνος θεατής δραστηριοτήτων που αντιλαμβάνεται ότι βραχυπρόθεσμα ή μακροπρόθεσμα βλάπτουν την κοινωνία των ανθρώπων είτε σε περιορισμένο χώρο είτε σε οικουμενικό επίπεδο". (Θ. Μαυρόπουλος, ).

ΠΡΟΥΠΟΘΕΣΕΙΣ
· Πλατιά - ανθρωπιστική καλλιέργεια, πολύπλευρα ενδιαφέροντα -> αποφυγή της πνευματικής μονομέρειας και αποσπασματικής / μονόπλευρης θεώρησης των πραγμάτων -> ορθές αξιολογικές προτεραιότητες, διαχωρισμός μέσων - σκοπών.
· Ενισχυμένη κοινωνικοπολιτική συνείδηση, ανθρωπιστική και κοινωνική ευαισθησία -> ενίσχυση ηθικών αντιστάσεων στην αντιανθρωπιστική χρήση της γνώσης, αξιοποίηση του κύρους και της επιρροής που διαθέτει σε πολιτικούς κύκλους
· Απεμπλοκή των επιστημόνων και του έργου τους από τους κύκλους πολιτικών - οικονομικών συμφερόντων
· Κοινωνικός έλεγχος που περιορίζει την "ασυδοσία", αυθαιρεσία των επιστημόνων, διασφάλιση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και ελευθεριών (νομοθετικό πλαίσιο).
ΗΘΙΚΑ ΕΦΟΔΙΑ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΑ
"πάσα επιστήμη χωριζόμενη δικαιοσύνης και της άλλης αρετής πανουργία και ου σοφία φαίνεται" (Πλάτων) :
· Ο επιστήμονας οφείλει παράλληλα με την επιστημονική κατάρτιση να συναισθάνεται το χρέος του στην κοινωνία, να διαθέτει βαθιά ηθική και κοινωνική ευαισθησία. Αυτή η ηθική προσωπικότητα μορφώνεται από τα πρώιμα χρόνια με την παρέμβαση της αγωγής. Η παιδεία που λαμβάνει το άτομο τόσο από την οικογένεια όσο και το σχολείο πρέπει να προσανατολίζει στις ηθικές και ανθρωπιστικές αξίες και όχι αποκλειστικά στη στείρα εξειδίκευση.
· Γι΄αυτό οφείλει να είναι έντιμος, ακέραιος, φιλαλήθης, ανιδιοτελής, να έχει αυτοκυριαρχία, ταπεινοφροσύνη, μετριοπάθεια. αποφεύγοντας επικίνδυνες ιδεοληψίες και δογματισμούς, να τον διακρίνει αφιλοκέρδεια, σύνεση και περίσκεψη στις ενέργειες του
· Το θάρρος, η παρρησία ενισχύουν την αποφασιστικότητά του να συγκρουστεί με ισχυρά συμφέροντα
· Πρέπει να έχει πίστη σε υψηλά ιδανικά: τη δημοκρατία, την ειρήνη, την ισότητα και σεβασμό και υπακοή προς τους νόμους, να είναι προσηλωμένος στα ανθρωπιστικά ιδανικά: ανθρωπιά, δικαιοσύνη, σεβασμό της ανθρώπινης αξιοπρέπειας
Πηγή: http://glossologein.blogspot.com