ΦΙΛΟΛΟΓΙΚΑ

Συντελεστές:
Υπεύθυνοι καθηγητές: Βασιλείου Αντιγόνη, Τσαλουχίδης Αντώνης
Σκηνοθεσία: Τσαλουχίδης Αντώνης
Μουσική διδασκαλία: Φουρλάκης Τάσος
Σκηνικά: Λεώνογλου Τάσος
( Για λόγους προστασίας προσωπικών δεδομένων ανηλίκων δεν αναφέρονται στην ανάρτηση τα ονόματα των παιδιών)

( Η ποιότητα του βίντεο έχει μειωθεί για να μπορέσει να ανέβει στο διαδίκτυο)




"Παραμύθι χωρίς όνομα" from Sotiria Siamantoura on Vimeo.




Δεν θα μπορούσαμε να μην κάνουμε μια αναφορά και στην υπέροχη μουσική του Μ. Χατζηδάκη, που συνοδεύει ιστορικά την παράσταση. Όπως προανέφερα τα τραγούδια κυκλοφόρησαν τον 1965 στο δίσκο "Ματωμένος γάμος/ Παραμύθι χωρίς όνομα". Ας επικεντρωθούμε στα τραγούδια που αφορούν το συγκεκριμένο έργο. Πρόκειται για έναν κύκλο τραγουδιών που γράφτηκαν για το ομώνυμο θεατρικό έργο του Ιάκωβου Καμπανέλλη, το οποίο ανέβηκε για πρώτη φορά τον Οκτώβριο του 1959 από το Νέο Θέατρο σε σκηνοθεσία Βασίλη Διαμαντόπουλου.

Στίχοι: Ιάκωβος Καμπανέλλης.
Ηχογράφηση: Οκτώβριος 1965.
Τραγουδά ο Λάκης Παππάς.
Για το έργο γράφτηκαν και τα τραγούδια «Μανούλα μου» και «Κυρ Μιχάλης» τα οποία όμως ακούστηκαν στη συνέχεια στην ΟΔΟ ΟΝΕΙΡΩΝ (1962) και ηχογραφήθηκαν για πρώτη φορά στο δίσκο με τα τραγούδια εκείνης της παράστασης. (Πηγή: http://apoxroseis.blogspot.gr)








Λίγα λόγια για τον συγγραφέα
Ιάκωβος Καμπανέλλης (1922-2011) 
Ο γεννήτορας του ελληνικού μεταπολεμικού θεάτρου, όπως έχει χαρακτηριστεί, γεννήθηκε στη Νάξο.
Το 1934, η οικογένειά του μετακόμισε, λόγω οικονομικών προβλημάτων, στην Αθήνα και ο Καμπανέλλης αναγκάστηκε να εργάζεται την ημέρα και να σπουδάζει σε μια νυχτερινή Τεχνική Σχολή.
Διψασμένος για γνώση, νοίκιαζε βιβλία από τα παλαιοβιβλιοπωλεία και μέχρι να τελειώσει το γυμνάσιο είχε γνωρίσει όλους τους ευρωπαίους κλασικούς. Το 1942 συνελήφθη από τους Γερμανούς και μεταφέρθηκε στο στρατόπεδο συγκεντρώσεως Μαουτχάουζεν. Ήταν ένας από τους ελάχιστους επιζήσαντες, και επέστρεψε το 1945. Την εμπειρία του αυτή την κατέγραψε στο μοναδικό του πεζογράφημα, Μαουτχάουζεν (1963).
Όταν γυρίζει στην Αθήνα, εντυπωσιάζεται από μια παράσταση του Θεάτρου Τέχνης και αποφασίζει να ασχοληθεί με το θέατρο. Πρωτοεμφανίστηκε στο θέατρο το 1950 με το έργο Χορός πάνω στα στάχυα (Θίασος Λεμού), αλλά γνωστός έγινε με τα επόμενα έργα του, που ανέβηκαν από το Θέατρο Τέχνης του Καρόλου Κουν και το Εθνικό Θέατρο. Το έργο σταθμός στη σταδιοδρομία του θεωρείται Η αυλή των θαυμάτων (1957). Στο επίκεντρο του έργου του βρίσκεται ο προβληματισμός για τα κοινωνικά δρώμενα και τον αντίκτυπο που έχουν στη ζωή των ανθρώπων και, κυρίως, η σχέση της ταραγμένης νεότερης ελληνικής ιστορίας με τη συγκρότηση της νεοελληνικής ψυχολογίας. Για την προσφορά του στο ελληνικό θέατρο του απονεμήθηκαν οι τίτλοι: επίτιμος Διδάκτωρ της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Κύπρου, επίτιμος Διδάκτωρ της Σχολής Καλών Τεχνών του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, επίτιμος Διδάκτωρ της Θεατρολογικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών.
Εξελέγη παμψηφεί τακτικό μέλος της Ακαδημίας Αθηνών και τιμήθηκε από τον Πρόεδρο της Ελληνικής Δημοκρατίας με την απονομή ανωτάτου παρασήμου. Ήταν μέλος της Εταιρίας Ελλήνων Θεατρικών Συγγραφέων. Έργα του έχουν παρουσιαστεί σε πολλές χώρες (Αγγλία, Αυστρία, Σουηδία, Ρουμανία, Βουλγαρία, Ουγγαρία, Σοβιετική Ένωση, Γερμανία).
Πολύ σημαντική είναι επίσης η δουλειά του ως σεναριογράφου, η οποία άσκησε τεράστια επίδραση στους σύγχρονους και τους μεταγενέστερούς του. Έγραψε τα σενάρια σε πολλές ταινίες σταθμούς του ελληνικού κινηματογράφου («Στέλλα» του Μ. Κακογιάννη, «Δράκος» του Ν. Κούνδουρου, «Η Αρπαγή της Περσεφόνης» του Γ. Γρηγορίου), ενώ σκηνοθέτησε ο ίδιος, σε δικό του σενάριο, την ταινία «Το κανόνι και το αηδόνι», το 1968. Αξιοσημείωτη είναι και η εξαιρετική του επίδοση στη στιχουργία, αφού το «Παραμύθι χωρίς όνομα» (μουσ. Μάνου Χατζιδάκη), το «Μαουτχάουζεν» (μουσ. Μίκη Θεοδωράκη), το «Μεγάλο μας Τσίρκο» (μουσ. Σταύρου Ξαρχάκου) και άλλα σημαντικά έργα της ελληνικής μουσικής φέρουν την υπογραφή του.(Πηγή:http://www.biblionet.gr )