ΦΙΛΟΛΟΓΙΚΑ

Με την βοήθεια ηλεκτρονικου υπολογιστη αμερικανός επιστήμονας πραγματοποίησε έρευνα στο Πλατωνικο έργο.
Συγκεκριμενα

Αποθηκεύοντας αυθεντικά χειρόγραφα του Πλάτωνα σε έναν υπολογιστή, που αποτελούνται από 35 χαρακτήρες χωρίς κενά και σημεία στίξης, ο Κένεντι ανακάλυψε ότι με περιθώριο απόκλισης μόλις ένα ή δύο τοις εκατό, σε πολλούς από τους διαλόγους του Πλάτωνα, ο αριθμός των στίχων βασιζόταν σε κυκλικά πολλαπλάσια των δώδεκα εκατοντάδων. Ετσι, η «Απολογία» έχει 1.200 στίχους. Ο «Πρωταγόρας», ο «Κρατύλος», ο «Φίληβος» και το «Συμπόσιο» έχουν το καθένα 2.400 στίχους. Ο «Γοργίας» 3.600, η «Πολιτεία» 12.200 και οι «Νόμοι» 14.400.
Ο Κένεντι πιστεύει ότι δεν είναι τυχαίο: «Γνωρίζουμε ότι οι συγγραφείς πληρώνονταν με τον αριθμό των στίχων, ότι οι κατάλογοι των βιβλιοθηκών κατέγραφαν τον συνολικό αριθμό στίχων, οπότε όλοι μετρούσαν τους στίχους». Θεωρεί ότι ο Πλάτωνας οργάνωνε τα κείμενά του, σύμφωνα με μια δωδεκαφθογγική κλίμακα, η οποία αποδίδεται στον Πυθαγόρα, για τον οποίο σίγουρα γνώριζε. «Η θεωρία μου λέει ότι ο Πλάτωνας χρησιμοποιούσε την τεχνολογία της μέτρησης των στίχων για να μένει σταθερός στο μονοπάτι και να εμφυτεύσει συμβολικά περάσματα σε κανονικά διαστήματα», εξηγεί ο Κένεντι στην εφημερίδα «Γκάρντιαν». Το να μάθουμε πώς το έκανε «ξεκλειδώνει την πύλη για τον λαβύρινθο των συμβολικών μηνυμάτων του Πλάτωνα».
Με βεβαιότητα, ο καθηγητής δηλώνει ότι ο Πλάτωνας «έγραφε συμβολικά και πως αν κάποιος εργαζόταν σκληρά και γινόταν σοφός, μπορούσε να καταλάβει τα σύμβολα και να διεισδύσει μέσω των κειμένων στα κρυμμένα νοήματα της φιλοσοφίας του».
Η μυστικότητα οφείλεται στο γεγονός ότι ο Πλάτωνας ήταν «μια επικίνδυνη ιδέα» πιστεύει ο Κένεντι. «Σήμαινε ότι οι μαθηματικοί νόμοι κυβερνούν το σύμπαν και όχι ο Δίας. Δεδομένου ότι ο δάσκαλος του Πλάτωνα, Σωκράτης, εκτελέστηκε επειδή εισήγαγε «καινά δαιμόνια», ο Πλάτωνας θα ήταν πολύ προσεκτικός σχετικά με την αποκάλυψη δοξασιών που θα απειλούσαν τους Ολύμπιους Θεούς.

Ο καθηγητής από το Μάντσεστερ Τζέι Κένεντι βρήκε ακόμα κρυμμένα στα έργα του Πλάτωνα τη χρυσή τομή, αλλά και ότι τα θετικά νοήματα τοποθετούνταν στην τρίτη, τέταρτη, έκτη, όγδοη και ένατη «νότα» που θεωρούνται πιο αρμονικές με τη δωδέκατη, ενώ τα αρνητικά νοήματα βρίσκονταν στις πιο δυσαρμονικές πέμπτη, έβδομη, δέκατη και ενδέκατη.
ΠΗΓΗ: http://networkedblogs.com