ΦΙΛΟΛΟΓΙΚΑ

Ανοιχτά τα παράθυρα, αφήνουν να περάσει κάθε ακτίνα του ηλίου μολυσμένη.
Χτυπά στο πάτωμα κι αφήνει τρύπες στον παράδεισο.
Μια χθεσινή φωτιά τρώει βλέμματα στο πέρασμα της. Σ'ένα δρόμο απόμακρο τα ξερνά.
Η στάχτη χορεύει στο ρυθμό τ'ανήσυχου βοριά. Είναι τούτη η μυρωδιά ανάστατη, τρυπαει το σώμα και σκουριάζει τα σωθικά.
Σαν έκρηξη...τινάζεται η αίσθηση και μένει στον αέρα, ταξιδεύει με νεκρά πουλιά.
θεέ μου! Εκεί στο τέλος του αιθέρα γίνεται ο θάνατος κατάρα και ευχή του σατανά. Λίγα δοντάκια κατασπρα τρώνε κομμάτι κομμάτι τον πόνο και τον φτύνουν σε πέτρινο ποτάμι.
Όποιος περάσει και γευτεί γενιέται μέσα από σώμα βασανισμενο, κάτω απο ουρανό φουρτουνιασμένο.
Άφωνα πρόσωπα, κλεμμένος εφιάλτης, αυτοκτονούν μες στο κενό πάλι και πάλι σαν κύκλος αυταπάτης. Τα όνειρα μείνανε κλεισμένα στο σκοτάδι, δεν πήραν χρώμα κι ούτε υφή. Γιατί αλλιώς, θα γίνονταν οι πράξεις καταρράκτες, θα σκεπάζαν της όρασης κάθε ακτή. Έτσι η πραγματικότητα, σαν δύχτι μπλεγμένο με αβάσταχτη οργή, πνίγει την κάθε μέρα και προδίδει τον παράδεισο.