Συνολικές προβολές σελίδας

Αναζήτηση

Θέματα

Giveaway of the Day

Πληροφορίες

Η φωτογραφία μου
Είμαι απόφοιτος του τομέα Κλασικών Σπουδών του τμήματος Φιλολογίας της Φιλοσοφικής Σχολής του Α.Π.Θ και κάτοχος μεταπτυχιακού διπλώματος του ίδιου τομέα της σχολής με το θέμα της διπλωματικής μου εργασίας να παραγματεύεται το έργο "Περὶ παίδων ἀγωγῆς" του Πλουτάρχου. Είμαι υποψήφια διδάκτωρ του τομέα Κλασικών Σπουδών του τμήματος Φιλολογίας του Δ. Π. Θ. Με ενδιαφέρουν αρκετά θέματα διδακτικής μεθοδολογίας και μελέτες περιπτώσεων. Το 2009 διορίστηκα μέσω Ασεπ και δίδαξα στο ΓΕΛ Αρχαγγέλου Ρόδου για δύο χρόνια. Από το σχολικό έτος 2011-12 υπηρετώ στο ΓΕΛ Λιμένα, στην γενέτειρά μου, την Θάσο.

Δημοφιλείς αναρτήσεις

Πέμπτη 20 Μαΐου 2010

Όταν οι μαθητές πιάνουν μολύβι και χαρτί...ένα μικρό θαύμα γιεννιέται: Συνείδηση

Από μαθήτρια δεν είχα καλή σχέση με το μάθημα της Νεοελληνικής Λογοτεχνίας.. Στο πανεπιστήμιο, όπως θα θυμούνται οι φίλοι μου, είχα τις χειρότερες σχέσεις με τον τομέα Νεολληνικής Φιλολογίας.. Η διδακτική πρακτική ήλθε να ανατρέψει για άλλη μια φορά αυτά που μέχρι τώρα πιστευα.. Η Β Λυκείου του Γελ Αρχαγγέλου μου άφησε τις καλύτερες εμπειρίες από το συγκεκριμένο μάθημα.. Τι να πρωτοθυμηθώ.. τις φοβερές αναλύσεις τους, την κριτική που ασκούσαν στα έργα, τις ασκήσεις υπερρεαλισμού με το δεντράκι, τα διηγήματα με αφορμή τον "Κατάδικο"..; 'Ενα απ΄όλα είναι μια μικρή ποιήτρια που γνώρισα στο Β1, την Τσαμπίκα Βασιλειάδη... Την ευχαριστώ που μοιράστηκε μαζί μου τα μικρά της αριστουργήματα...

Δείγμα ενός ποιήματος της θα διαβάσετε παρακάτω... Χρειάζεται δύο αναγνώσεις τουλάχιστον μέχρι να συνειδητοποιήσει κανείς οτι αυτά τα γράφει μια δεκαεξάχρονη μαθήτρια.. Πρόκειται για έναν άντρα που μετά τον φόνο της γυναίκας του παλεύει με την συνειδηση του...

Συνείδηση
Ζείς μέσα από κάθε σκέψη από μια ελπίδα ζοφερή
η σκιά σου με τρομάζει πριν φέξει, κρύβεται στην πρώτη τη στροφή
Και να ‘ σαι!
Ακροβατείς σ’ ένα σκοινί, λέξεις κοφτερές σαν το σπαθί
εχθρός οι σκέψεις της νύχτας που ‘ρχονται κάθε βράδυ στο κρεβάτι σου,
στα μεταξένια κόκκινα σεντόνια… Ψίθυροι… εχθροί της σιωπής –
μα…. να μην ακούσει κανείς! μόνον εσύ. Να μ’ ακούς…

Σε μονοπάτι ερημιάς καπνός στον ουρανό,
στο τέλος του δρόμου το απέραντο κενό… είναι πολύ μακριά-
με πονάς σε κάθε βήμα.
Άτακτη ψυχή! Ζείς σαν ένα κύμα, μετράς το χτύπο της καρδιάς που όλο δυναμώνει
ζεί μέσα σου ένας Σατανάς, την γυναίκα σου ζυγώνει.
Το τελευταίο βήμα την πονά μαχαιρώνει το τελευταίο χάδι
το μετανιώνεις μα είναι αργά, ανοίγει η πόρτα στο σκοτάδι.
Στ’ αποκορύφωμα... σιωπή!
Τίποτα δεν ηχεί χωρίς μια φωνή, χωρίς σημάδι ότι ζεί.
Ο ψίθυρος αυτός παραμονεύει, σε παιδεύει! Να μ’ ακούς….

Εκεί που φτάνεις στον γκρεμό –φιλί που φέρνει χωρισμό-
ένα βήμα σε χωρίζει απ’ το ένοχο σου μυστικό.
Ένα δάκρυ θα γίνει θάλασσα θα σε πνίξει σ΄ ένα σου λυγμό
κι αν το μετανιώσεις δε θα βρεις το γυρισμό.
Κι όλο σιγοτραγουδάς, με φωνή προκλητική, να μην έρθει αυτή η φωνή .
Δε σ’ αγαπά… Σε μισεί.
Ο ψίθυρος αυτός σε κυνηγά, κάνει παρέα στη σκιά σου
κάθε σου ψέμα μαρτυρά. Ψιθυρίζει πάλι σιγανά… Να μ’ ακούς!

Τα χρόνια κυλάνε σαν νερό χωρίς γαλάζιο ουρανό
(- Αχ κελί μου σκοτεινό! )
Μ’ αυτή τη φωνή στο χα πεί… Έπρεπε να μ’ ακούς

Περιμένω σχόλια σας!!!

2 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

to diavasa 3 fores gia na to katanohsw....to poihma einai polu wraio k exei nohma....(apostolis papaioannou)

Σωτηρία Σιαμαντούρα είπε...

Πράγματι η Τσαμπίκα μας εξέπληξε όλους...!!! Χαίρομαι που σου άρεσε!!!

Δημοσίευση σχολίου