ΦΙΛΟΛΟΓΙΚΑ

Όπως υποσχέθηκα στους μαθητές της Β' Θεωρητικής, σας παραθέτω μερικούς στίχους από ένα έργο του λατίνου ποιητή Οβίδιου. Αυτός ο έρμος ο ποιητής δεν ήταν μόνο εξόριστος σε ποντική γή.. Όπως σας έχω πεί είναι ένας από τους μεγαλύτερους ποιητές της λατινικής λογοτεχνίας...
Σας παραθέτω αποσπάσματα από το έργο του "Ερωτική Τέχνη" (Ars Amatoria) που νομίζω οτι θα σας κάνουν να διασκεδάσετε και να δείτε με άλλο μάτι τα Λατινικά...
(Τα αποσπάσματα είναι μεταφρασμένα απο τον καθηγητή Κλασικής Φιλολογίας του Α.Π.Θ, Θεόδωρο Παπαγγελή.)

ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΠΑΝΤΑ ΙΠΠΟΤΗΣ ΜΑΖΙ ΤΗΣ –Ο,ΤΙ ΚΙ ΑΝ ΣΥΝΕΠΑΓΕΤΑΙ ΑΥΤΟ

Διπλωματία, τακτ και ανοχή –συνδυασμός που τη γυναίκα θα κερδίσει
Βίαια όμως συμπεριφορά φέρνει καβγά και υποθάλπει μίση…
Απέχετε, λοιπόν από βρισιές, από καβγάδες κι από αντεγκλήσεις
- τον έρωτα τον τρέφουνε το φλερτ, γλυκόλογα και άλλες διαχύσεις
Οι εραστές δεν έχουν διαφορές αυτό αφορά τους παντρεμένους μόνον
- αυτοί αν θέλουν ας αντιδικούν και ας μαλώνουν στους αιώνες των αιώνων
Στη σύζυγο ταιριάζει ο καβγάς, η σύζυγος φέρνει τον καβγά ως προίκα.
Η ερωμένη είναι πάντ’αλλιώς: πρέπει να ακούει λόγια όλο γλύκα

ΕΞΑΠΑΤΑ ΤΗΝ ΠΛΗΣΙΟΝ ΣΟΥ: Η ΕΡΩΤΙΚΗ ΥΠΟΚΡΙΣΙΑ ΕΙΝΑΙ ΑΠΟΠΟΙΝΙΚΟΠΟΙΗΜΕΝΗ
Μοίραζε υποσχέσεις αφειδώς, στις υποσχέσεις όλες πέφτουν θύμα
Και μην ξεχνάς να λες «μα το θεό» – αυτό δε λογαριάζεται για κρίμα.
Οι ερωτευμένοι όταν ψευδορκούν, ο Ζευς εξ ουρανών διασκεδάζει,
Τους όρκους τους στον άνεμο σκορπά και κατ’ευθείαν άκυρους τους βγάζει.
Ορκίζονταν στη Ήρα «μα το θεό»…κι αλήθεια δεν της έλεγε ποτέ του.
Πρώτος διδάξας ήτανε ο Ζευς, τα ίδια κάνουν όλοι οι μαθηταί του.

«ΕΝΑ ΓΡΑΜΜΑ ΝΑ ΤΗΣ ΓΡΑΨΕΙΣ – ΟΧΙ ΟΜΩΣ ΣΤΗΝ ΚΑΘΑΡΕΥΟΥΣΑ…
Καθήκον πρώτο: γράμμα να σταλεί, και μάλιστα να’ναι καλογραμμένο
Το μήνυμα να ειν’ενδεικτικό, γιατί είναι προπομπός εν προκειμένω.
Το βασικό ζητούμενο εδώ: κατάλληλη ρητορική για ερωτευμένους
Και όποιος κι αν είσαι, μην ξεχνάς να βάλεις παρακάλια και επαίνους.
Με παρακάλια εκάμφθη ο Αχιλλέας κι επέστεψε του Έκτορος το σώμα,
Τα παρακάλια, λένε, συγκινούν και θυμωμένο άγιο ακόμα.
Και δίνε υποσχέσεις αφειδώς, οι υποσχέσεις δε σε βλάπτουν ξέρεις.
Σ’επίπεδο υποσχέσεων μπορεί ο πάσα ένας να’ναι απλοχέρης
Άπαξ και σε πιστεψ’η κοπελιά, πάντα θα ελπίζει και θα σε πιστεύει.
Η ελπίδα είναι μεν απατεών, πλην είναι απατεών που σε βολεύει….»