Συνολικές προβολές σελίδας

Αναζήτηση

Θέματα

Giveaway of the Day

Πληροφορίες

Η φωτογραφία μου
Είμαι απόφοιτος του τομέα Κλασικών Σπουδών του τμήματος Φιλολογίας της Φιλοσοφικής Σχολής του Α.Π.Θ και κάτοχος μεταπτυχιακού διπλώματος του ίδιου τομέα της σχολής με το θέμα της διπλωματικής μου εργασίας να παραγματεύεται το έργο "Περὶ παίδων ἀγωγῆς" του Πλουτάρχου. Είμαι υποψήφια διδάκτωρ του τομέα Κλασικών Σπουδών του τμήματος Φιλολογίας του Δ. Π. Θ. Με ενδιαφέρουν αρκετά θέματα διδακτικής μεθοδολογίας και μελέτες περιπτώσεων. Το 2009 διορίστηκα μέσω Ασεπ και δίδαξα στο ΓΕΛ Αρχαγγέλου Ρόδου για δύο χρόνια. Από το σχολικό έτος 2011-12 υπηρετώ στο ΓΕΛ Λιμένα, στην γενέτειρά μου, την Θάσο.

Δημοφιλείς αναρτήσεις

Πέμπτη 17 Νοεμβρίου 2011

Εκδήλωση Πολυτεχνείου

Θα θελα να ευχαριστήσω όλα τα παιδιά μου, που συμμετείχαν στην εκδήλωση σήμερα για την παρουσία τους παρά τα τεχνικά προβλήματα!!!
Αναφέρω με σειρά εμφανίσεως:
1) Ταϊσια Ράκ
2) Χριστίνα Μαυροδοπούλου
3) Γιώργος Βαρούνας
4) Ειρήνη Βοζατζίδη
5)Γιάννης Πριονίδης
6)Λένα Σαμιώτη
7) Σοφία Αλμπάνη
8) Βασιλική Φιλιππίδου
9) Γιώργος Σαρημπαλάς
10) Αβραάμ Καραγιαννίδης
11) Αμαλία Χαρισιάδου
12) Λένα Τζανετή

Ένα μεγάλο ευχαριστώ στους μουσικούς μας
τραγούδι και κιθάρα: Κατερίνα Λάμπρου
μπάσο: Dominic Muller
αρμόνιο: Γεωργία Αραμπίδου
ντράμς: Μιχάλης Πηλείδης



Μια ξεχωριστή αναφορά θα πρέπει να γίνει στον Θωμά Δουκινίτσα, που απαθανατισε τις στιγμές μας αλλά και στον Kenneth που μας στήριξε στις μουσικές μας πρόβες

Τέλος θα ευχαριστήσω όλο το σχολείο που με την στάση σας στηρίξατε την εκδήλωση.

Αναρτώ ένα απόσπασμα



Είναι οι μουσικές που σε χαλαρώνουν και σε ταξιδεύουν στο παρελθόν και σαν σήμερα έχουμε ένα λόγο παραπάνω να γυρίσουμε 38 χρόνια μετά. Μαγευόμαστε από την μαγκιά και το θράσος εκείνων των παιδιών, που κατάφερα ό,τι άλλοι θεωρούσαν ακατόρθωτο. Κάτι που σε μας φαντάζει ξένο και μακρινό. Όμως τι μας άφησαν τα παιδιά του Νοέμβρη; Ωρίμασαν , συμβιβάστηκαν ,άλλοι λιγότερο , άλλοι περισσότερο. Κι εμείς τι πρέπει να κάνουμε; Κρατάμε το παρελθόν και προχωράμε σε μία αντιηρωική εποχή παλεύοντας για τα ιδανικά που μας έμαθαν εκείνοι…


Τα όνειρα των εραστών δεν σβήνουν!! Και σ’ αυτά τα όνειρα θα μείνουμε κι εμείς. Πάλεψαν για τις αρχές της δημοκρατίας, όπως καλούμαστε κι εμείς κάθε μέρα να παλεύουμε γι ‘αυτήν. Έστω κι αν μοιάζει μάταιο, ανώφελο έτσι κι αλλιώς όλοι το γνωρίζουμε: οι αγώνες δεν επιβραβέυονται πάντα, οι επαναστάσεις συχνά επικρίνονται. Ειδικά σε μια εποχή που οι θυσίες περνάν απαρατήρητες σαν κάποια είδηση της καθημερινότητας. Ας θυμόμαστε τα λόγια του ποιητή: Τιμή σ΄αυτούς που στη ζωή τους όρισαν να φυλάνε Θερμοπύλες

Το σύνθημα τους ήταν ΨΩΜΙ-ΠΑΙΔΕΙΑ-ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ. Παιδεία είναι η γνώση, η δημιουργία, το βιβλίο, το θέατρο , η μουσική , ο πολιτισμός. Ψωμί δεν είναι μόνο το ζειν, αλλά το ευ ζειν . Ελευθερία είναι η δυνατότητα να κοιτάμε το μέλλον χωρίς συμβιβασμούς που σκοτώνουν τα όνειρά μας.

Επειδή τίποτα δεν πάει χαμένο, ας αναστήσουμε τα όνειρα και τα γιατί μας.

Όλα αυτά τα χρόνια οι αγώνες και οι θυσίες μπορεί να ωραιοποιήθηκαν και να αγιοποιήθηκαν, αλλά έφεραν και τα αποτελέσματά τους . Όλα όμως αλλάζουν ραγδαία. Γι αυτό δε θα μείνουμε καθηλωμένοι στο παρελθόν. Είμασε ευαίσθητοι , αλλά δε μας αρκούν οι αναμνήσεις.

Από πιόνια γινόμαστε πρωταγωνιστές και γυρνάμε τις πλάτες μας στο μέλλον που άλλοι έφτιαξαν για μας


Ας κάνουμε ο καθένας μια βουτιά μέσα του. Μόνο έτσι θα συναντηθούμε ξανά, μόνο έτσι θα δώσουμε τη δική μας διάσταση του σήμερα. Και μου φαίνεται πώς αυτό είναι τελικά το μήνυμα του Πολυτεχνείου. Εκείνο που μας μένει είναι η συλλογική δράση, που έδωσε ελπίδα για ένα καλύτερο μέλλον έξω από τα όρια της προσωπικής απομόνωσης.

Αυτό μάλλον λείπει από εμάς σήμερα. Να βρεθούμε μαζί ο καθένας με την διαφορετικότητά του, να βρούμε την δική μας κοινή γλώσσα, τους δικούς μας δρόμους και να τους περπατήσουμε μαζί

Αν δεν καώ εγώ
αν δεν καείς εσύ
αν δεν καούμε εμείς πως θα γενούν τα σκοτάδια λάμψη
(Ναζίμ Κιχμέτ)


Αλλά και ένα κομμάτι αφιερωμένο στο Γιώργο!!!


Και στη Λένα




Τέλος αφιερωμένο στον ασύλληπτο performer.... Nίκο Συνάθη!!! (μα εμείς πονάμε αυτόν τον τόπο Νίκο!!)

4 σχόλια:

Kakos Lykos είπε...

Πολύ τρυφερή και εύστοχη ανάρτηση...
:)

Σωτηρία Σιαμαντούρα είπε...

Αχ Ηλία, ήταν τόσο δύσκολο ΄φετος να οργανώσω την γιορτή. Με όλα αυτά που γίνονται νοιώθεις οτι έχεις χάσει τα λόγια σου.. οτι είναι μάταιο να μιλήσεις για όλα αυτά.. Τελικά όμως τα συναισθήματα που δημιουργούν τα παιδιά σε γεμίζουν τρυφερότητα και ελπίδα...

sofia είπε...

Χαίρομαι να βλέπω τη δουλιά των νέων συναδέλφων που δείχνουν ότι έχουν μεράκι να παρουσιάσουν τα σημαντικά γεγονότα με σύγχρονη και ανανεωτική ματιά, μακριά από κλισέ και τυποποιήσεις. Και δεν χρειάζεται απογοήτευση . Πάντα να κοιτάμε μπροστά γιατί τίποτε δεν πάει χαμένο ...

Kakos Lykos είπε...

Κοίτα, εγώ για ένα πράγμα λυπάμαι μόνο... Επειδή λόγω κατάληψης κάναμε μάθημα το πρωί στο Γυμνάσιο, δεν κατάφερα να δω την γιορτή του Λυκείου, τη γιορτή των παιδιών "μας"...
Για τα υπόλοιπα σε παραπέμπω στο στιχάκι:
"πως να κρυφτείς απ΄' τα παιδιά, έτσι κι αλλιώς τα ξέρουν όλα"

Δημοσίευση σχολίου