ΦΙΛΟΛΟΓΙΚΑ

Οι μαθητές μου από το Α1 του Λυκείου Λιμένα Θάσου, κατέγραψαν σε μορφή ημερολογίου τις σκέψεις και τις εμπειρίες ενός Αθηναίου στρατιώτη, που συμμετείχε στη ναυμαχία στους Αιγός Ποταμούς το 405 π. Χ
Για άλλη μια φορά η φαντασία των παιδιών με εξέπληξε.. Κάθε ένα από αυτά κατέγραψε μια διαφορετική προσωπικότητα Αθηναίου στρατιώτη με εξαιρετικό τρόπο. Η ανάρτηση αυτή θα φιλοξενήσει τις εργασίες των παιδιών

Ανωνύμου!!
405π.Χ
κανείς μας δεν πίστευε σ’αυτό το τέλος, κανείς μας δεν περίμενε αυτό το τέλος. Θέλαμε να νικήσουμε, μπορούσαμε να νικήσουμε. Όμως αυτό δεν ήταν αρκετό. Κάθε μέρα ανοιγόμασταν στο πέλαγος για μάχη και όταν σουρούπωνε οι Σπαρτιάτες πάλι δεν ήταν εκεί, πάλι δεν πολεμούσαν. Νομίζαμε ότι ήμασταν πλέον ισχυροί, δεν είχαμε να φοβηθούμε τίποτα, παίρναμε καθημερινά προμήθειες από τη Σηστό άφοβα, όμως υπήρξε κάποιος που μες το ψέμα και τη προδοσία του, ο Αλκιβιάδης δε δίστασε να μας συμβουλέψει, να σταθμεύσουμε σε λιμάνι κοντά σε πόλη. Δε δεχτήκαμε όμως ούτε εκείνον ούτε τη γνώμη του…Δεν εμπιστεύεσαι τόσο εύκολα έναν προδότη, κανείς δεν τον εμπιστεύεται. Κι όμως είχε δίκιο! Ήμασταν μακριά απ το λιμάνι όταν επιτέθηκαν. Αγνοούσαμε την επόμενη κίνηση. Ούτε ο Κόνων δεν ήξερε πως να αντιδράσει. Η έκπληξη όλων άλλωστε ήταν μεγαλύτερη. Σαν να ξέραμε τι θα γινόταν. Ξέραμε τι θα γινόταν! Ήμασταν ανήμποροι, άτακτοι, το μεγαλείο του στόλου μας κατέρρευσε σε μια στιγμή. Τα πλοία κενά, άλλα μισογεμάτα, δεν ήταν όμως ικανό το πλήρωμα να τους αντιμετωπίσει. Ο Λύσανδρος είχε καταλάβει τα περισσότερα πλοία. Πολλοί άνδρες αιχμαλωτίστηκαν. Η Πάραλος επέστρεφε στην Αθήνα. Κι εμείς το ίδιο! Σταθήκαμε τυχεροί. Όμως γιατί, γιατί να σκοτώνουμε ο ένας τον άλλον, έτσι…αφού είμαστε ίδιοι. Δε ξέρω αν θα καταφέρω να επιστρέψω, ξέρω όμως ότι το τέλος ήρθε για μένα. Γιατί? Γιατί δεν αντέχω να ζω έτσι. Ονομάζομαι Αριστείδης, δεν είμαι αυτός που παίρνει τις αποφάσεις. Κατάφερα όμως σε μια σελίδα, να αποτυπώσω τις τελευταίες λέξεις που ίσως να ήταν οι σημαντικότερες της ζωής μου.

(μετά από μια ώρα αυτοκτόνησε)

Καβάζης Δημήτρης
Αιγός ποταμοί 405 π.Χ.
Αγαπητό ημερολόγιο
1η μέρα : Αποπλεύσαμε από τη Σάμο με τα 180 πλοία του στόλου μας και με τις οδηγίες του Κόνωνα καταπλεύσαμε στη Σηστό. Ανεφοδιαστήκαμε και στρατοπεδεύσαμε στους Αιγός ποταμούς. Ο Λύσανδρος με το στρατό του βρίσκονται ακριβώς απέναντι στη Λάμψακο. Είμαστε έτοιμοι να τους δώσουμε ένα καλό μάθημα και να δοξάσουμε τη ναυτική δύναμη της Αθήνας. Για να μάθουν εχθροί μας ότι στη θάλασσα η κυριαρχία της Αθήνας δεν μπορεί να αμφισβητηθεί από κανένα.
2η μέρα : Ο Λύσανδρος έδωσε εντολή από τα χαράματα στο στρατό του να ετοιμαστεί για μάχη. Οι κωπηλάτες είναι στις θέσεις τους. Επιτέλους η ώρα έφτασε. Όλος ο Αθηναϊκός στόλος βρίσκεται σε ετοιμότητα και περιμένει τους Σπαρτιάτες για αναμέτρηση. Μα αυτοί οι δειλοί δεν τολμούν να βγουν από τις θέσεις τους. Παραμένουν στο λιμάνι τους.
3η μέρα : Πάλι τα ίδια όπως και χτες. Οι αντίπαλοι όλο ετοιμάζονται και όλο το αναβάλλουν. Δεν τολμούν.
4η μέρα : Η μέρα ξεκίνησε όπως και πριν. Οι Σπαρτιάτες από τα χαράματα μας δείχνουν ότι ετοιμάζονται να πολεμήσουν, αλλά ακόμα δεν τολμούν να μας αντιμετωπίσουν σε ανοιχτή θάλασσα. Θα περιμένουμε.
5η μέρα : Ξανά τα ίδια. Τα τρόφιμά μας αρχίζουν να εξαντλούνται, το ίδιο και η υπομονή μας. Επιτέλους. Πρέπει οι δειλοί να βγουν στο πέλαγος και να μας αντιμετωπίσουν.
6η μέρα : Κουραστήκαμε. Αυτοί δεν πρόκειται να τολμήσουν να μας αντιμετωπίσουν. Οι στρατιώτες μας κουράστηκαν και άρχισαν να το παίρνουν απόφαση ότι οι Σπαρτιάτες δεν πρόκειται να βγουν. Σήμερα εμφανίστηκε ο Αλκιβιάδης. Ήρθε να μας βοηθήσει. Συμβούλεψε τους στρατηγούς να στρατοπεδεύσουν στη Σηστό. Ποιος του δίνει σημασία; Τον ξέρουμε κι από παλιά. Και η ιδέα του άχρηστη. Από τη Σηστό δεν θα μπορούσαμε να βλέπουμε τους εχθρούς μας. Πήραμε εντολή να στρατοπεδεύσουμε εκεί που ήμασταν. Κατεβάσαμε τα πανιά και στήσαμε τις σκηνές. Επιτέλους θα ξεκουραζόμασταν. Μα τότε έγινε κάτι που δεν μπορούσε κανένας να φανταστεί. Ο πανούργος ο Λύσανδρος έστειλε τα γρήγορα καράβια του, που μέχρι τώρα μας κατασκόπευαν, να ειδοποιήσουν και τον υπόλοιπο στόλο του και ξαφνικά εκεί που κανένας δεν το περίμενε, μας επιτέθηκαν. Οι άντρες μας ήταν όλοι στη στεριά. Λίγα μόνο άτομα ήταν στις τριήρεις μας και αλλού κατάφεραν να πάνε δύο σειρές κωπηλάτες και αλλού μόνο μία. Οι εχθροί μας αιφνιδίασαν. Τα καράβια μας – το ένα μετά το άλλο – βούλιαζαν χτυπημένα από τα εχθρικά. Έτρεξα κοντά στον Κόνωνα. Ο μεγάλος στρατηγός μας κατάφερε να σώσει οχτώ πλοία και να γλιτώσουμε.

Γεωργαλάς Νικόλαος
<<Συνέχεια του ημερολογίου από άγνωστη μέρα>>

Κάναμε μια καλή αρχή, από τη στιγμή που κόψαμε το στόλο του Λυσάνδρου από τον ανεφοδιασμό του μέσω του Ελλησπόντου μπορούμε να ελπίζουμε για το καλύτερο! 180 πλοία αγκυροβολημένα έξω από τη Λάμψακο περιμένοντας τον να βγει, να αντιμετωπίσει ο Λύσανδρος τη μοίρα του. Αύριο θα δώσουμε το τελικό χτύπημα στον Σπαρτικό στόλο, ελπίζω.
Αξιοθρήνητος. Τρέχει για αρχή να κρυφτεί καταλαμβάνοντας μια πόλη-σύμμαχο της Αθήνας, λεηλατεί τις προμήθειες 2 ΕΞΟΧΩΝ πόλεων, υποδουλώνει αν δεν έχει ήδη σκοτώσει τους πάντες εκεί μέσα και τώρα κρεμάει τα παραπετάσματα, να καλύψει τα πλοία του. Αν αυτός ο άνθρωπος που το μόνο που ξέρει είναι να σφάζει ανθρώπους και μετά να διαφεύγει είναι ναύαρχος τότε είθε οι θεοί να τον λυπηθούν όταν έρθει η ώρα να αντιμετωπίσει την οργή των Αθηναίων.
Παράξενα πράγματα συνέβησαν σήμερα. Όπως και χθες, παραταχθήκαμε για ναυμαχία κανονικά αν και αυτός ο δειλός πάλι δεν ανταποκρίθηκε, αν και σα να μου φάνηκε πως είδα ένα από τα πλοία του να μας ακολουθεί, ιδέα μου πιθανότατα. Αυτό όμως που πραγματικά με εξέπληξε είναι πως είδα τον Αλκιβιάδη πάνω στο λόφο μαζί με τους άλλους στρατηγούς να μιλάνε για κάτι αν και δεν ξέρω τη, αλλά κρίνοντας από τις εκφράσεις των προσώπων τους, δεν νομίζω πως συζητούσαν κάτι ευχάριστο.
Μόλις γύρισα από τη Σηστό, από την οποία λαμβάνουμε τις προμήθειές μας. Πρώτη φορά συμμετείχα σ’ αυτό και τελικά η διαδρομή είναι πολύ μακρύτερη απ’ όσο τη περίμενα. Ανησυχώ μήπως αυτό είναι που θέλουν να εκμεταλλευτούν οι Σπαρτιάτες, την απουσία μερικών από τα πιο γρήγορά μας πλοίων, αν και δεν με ενδιαφέρει τόσο. Το μόνο που με ενδιαφέρει είναι να γυρίσω στην πολυαγαπημένη μου Αθήνα με τη γυναίκα μου, τα παιδιά μου, τους γνωστούς μου, τη ζωή μου.
Απίστευτο! Αυτό το πλάσμα, αυτός ο Λύσανδρος κατάφερε με κάποιο τρόπο και σύντριψε τον Αθηναϊκό στόλο, από τη μια μέρα στην άλλη τα πλοία μας έγιναν συντρίμμια και τα πτώματα των Αθηναίων, σε στεριά και θάλασσα, βρίσκονταν παντού αν και ευτυχώς εγώ κατάφερα να γλιτώσω το θάνατο. Είναι σημάδι από τους θεούς, η αλαζονεία μας προκάλεσε την οργή τους και γι’αυτό πρέπει να πληρώσουμε. Δεν υπάρχει πλέων ούτε σκοπός ούτε λόγος να πολεμάω άλλο εδώ και μπορώ μόνο να ελπίζω πως θα ζήσω για να διηγηθώ σε όλους την ιστορία και το μάθημά μου.

Νάνσυ Ιατρου

Αιγός Ποταμοί 405 π.Χ.
Αγαπητό μου ημερολόγιο,
Βρισκόμαστε στην τελική ευθεία του πολέμου και σιγά-σιγά αρχίζουμε να ετοιμαζόμαστε για την τελευταία, μεγάλη και καθοριστική μάχη. Όλοι οι στρατιώτες έχουμε κουραστεί και μας λείπει η πατρίδα. Κανείς όμως δεν γνωρίζει αν θα καταφέρουμε να επιστρέψουμε νικητές. Οι στρατηγοί και οι άλλοι πολεμιστές είναι σίγουροι για αυτό αλλά εγώ απλά το ελπίζω. Αν και διαθέτουμε αριθμητική υπεροχή σε άνδρες και πλοία αλλά και μεγαλύτερη ναυτική εμπειρία, δείχνουμε αλαζονεία και περιφρόνηση απέναντι στον εχθρό. Ένα άλλο αρνητικό από την πλευρά μας, το οποίο ίσως κοστίσει για την ήττα μας, είναι ότι έχουμε αγκυροβολήσει μακριά από την πόλη, γεγονός που μας αναγκάζει να διασκορπιζόμαστε για τον επισιτισμό, αφήνοντας αφύλακτο και απροστάτευτο τον στόλο. Μακάρι να είχαμε ακούσει την συμβουλή του Αλκιβιάδη! Επιχείρησα πολλές φορές να εκφράσω τις ανησυχίες μου στους στρατηγούς αλλά οι προσπάθειές μου απέτυχαν. Φοβάμαι πως ο αντίπαλος θα εκμεταλλευτεί την ανοργανωσιά μας και θα χτυπήσει. Ελπίζω η τύχη τουλάχιστον να είναι με το μέρος μας.

Αριστοτέλης Αναγνωστούδης
Έχει περάσει ήδη μια μέρα από την ήττα μας αλλά κανένας από το λιγοστό πλήρωμα δεν μπορεί να το πιστέψει.Τα ερωτήματα μας πολλά με κυριότερο το πώς έχασε ο στόλος μας από έναν συγκρητικά αδύναμο στόλο.Η αλλαζονεία του ναυάρχου και στην συνέχεια δικιά μας, μας έκανε να πιστέψουμε ότι θα τους κατατροπόναμε.Οι Αθηναίοι φέρθηκαν πιο έξυπνα από εμάς και έτσι ακολουθόντας μας, έμαθαν όλες τις καθημερινές μας κινήσεις.Με αυτόν τον τρόπο βρήκαν την κατάλληλη ευκαιρία για να επιτεθούν.Την ώρα που είμασταν στην Σηστό για ανεφοδιασμό, είμασταν πολύ εύκολη λεία για τους Αθηναίους αφού είμασταν διασκορπισμένοι.Άλλοι κατάφεραν να ξεφύγουν με τα πλοία τους άλλοι στην στεριά αλλά πολλοί περισσότεροι φυλακίστηκαν ή θανατώθηκαν.Με αυτόν τον τρόπο συνηδειτοποιήσαμε τις πτυχές του πολέμου, δηλαδή την προσωρινή χαρά αλλά και την καταστροφή που έπεται...